کنون شاد گشتم به آواز تو

بدین خوب گفتار با ناز تو

ز خوبان جریرست انباز تو

بود روز رخشنده دمساز تو

کجا شد به رزم اندرون ساز تو

کجا شد به بزم آن خوش آواز تو

بدان تا نداند کسی راز تو

همان نشنود نام و آواز تو

ببیند دل پادشا راز تو

همان بشنود گوش آواز تو

وگر چند نرمست آواز تو

گشاده شود زو همه راز تو

که ای خوب‌رخ کیست انباز تو‌؟

برین کش خرامیدن و ناز تو

گشاده شود زین سخن راز تو

بگوش آیدش روشن آواز تو

نباید که پیدا شود راز تو

گر او بشنود نام و آواز تو

ببین سوز من ساز کن ساز تو

مگر خوش بخفتم بر آواز تو

به نادیدن روی دمساز تو

به محرومی گوش از آواز تو

ماییم دل بریده ز پیوند و ناز تو

کوتاه کرده قصهٔ زلف دراز تو

تا ترکتاز هندوی زلف تو دیده‌ام

زنگی دلم ز شادی بی ترکتاز تو

هرگز نساخت در ره عشاق پرده‌ای

[...]

سر به دعوی بیش ازین مفراز تو

تا به رسوایی نمانی باز تو

گر نیابی زنده خود را باز تو

چون بمیری کی شناسی راز تو

تو بخشیدی عیان انجام از تو

ندیدم هیچکس در راز از تو

عیان ذات تو میخواهم از تو

که گردد بر من اینجا روشن از تو

تا شوی با ظالمان همباز تو

باجفا پیشه شوی دمساز تو

این طلب در آب بحر انداز تو

کاین چنین چوبی نیابی باز تو

من ز تو بیزارم و آواز تو

من نخواهم شد دمی همراز تو

هرچه داری جملگی در باز تو

از وصال شه بکل می ناز تو