چرا از من چنین بیزار گشتی

به دل با دشمنانم یار گشتی

تو نیز اکنون ز من بیزار گشتی

و با زنهار خواران یار گشتی

ز دین و راستی بیزار گشتی

به چشم هر که بودی خوار گشتی

به چشمم ماه بودی مار گشتی

زبس خواری که جستی خوار گشتی

کنون از خواب خوش بیدار گشتی

منت خفته شدم تو مار گشتی

کنون تا مهتر و سالار گشتی

به یکباره ز من بیزار گشتی

دگر شب‌ها که بختش یار گشتی

به بانگ نای و نی بیدار گشتی

چو دست از خویش شستی یارگشتی

حقیقت بیشکی دلدار گشتی

دلا چون واقف اسرار گشتی

ز جمله کارها بی‌کار گشتی

همان سودایی و دیوانه می‌باش

چرا عاقل شدی هشیار گشتی

تفکر از برای برد باشد

[...]

گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی

گفتی قرار یابم خود بی‌قرار گشتی

خضرت چرا نخوانم کآب حیات خوردی

پیشت چرا نمیرم چون یار یار گشتی

گردت چرا نگردم چون خانه خدایی

[...]

هر روز بر او سوار گشتی

پوینده هر دیار گشتی