خواجه تا چند حساب زر و دینار کنی

سود و سرمایهٔ دین بر سر بازار کنی

شب عمرت بشد و صبح اجل نزدیک است

خویشتن را گه آن نیست که بیدار کنی

چیست این عجب و تفاخر به جهان ساکن باش

[...]

آلتت داد تا که کار کنی

بعد از آن عیش بی‌شمار کنی

تو بدان آمدی که کار کنی

زین جهان دانش اختیار کنی

به محفلی که رخ از باده لاله زار کنی

چه خون که در دل بی رحم روزگار کنی

دگر به صید غزالان نمی کنی رغبت

دل رمیده ما را اگر شکار کنی

کجا به فکر من بی شراب می افتی؟

[...]

وقت آنست که لطفی به من زار کنی

نظری جانب این مرغ گرفتار کنی

وقت تو است ای پسر که کار کنی

کار را سخت و استوار کنی

با تن چست و با قوای درست

روز و شب نغنوی و کار کنی

این گرانمایه وقت را زینهار

[...]

گر به نفع دگران کار کنی

خویش را زبدهٔ اخیار کنی