ندانستم احوال کردار تو

سراسیمه بودم من از کار تو

بدان تا نداند کسی کار تو

بود بخت نیکو هوادار تو

ندیدم دگرباره رخسار تو

دریغ از تو و کار کردار تو

ای روزگار ساخته آموزگار تو

روز جهان برآمده در روزگار تو

تو شهریار و خسرو خلق زمانه‌ای

واندر زمانه نیست کسی شهریار تو

کار زمانه ساخته کردی به عدل خویش

[...]

سراسر شگفت است کردار تو

جهانی همه خیره از کار تو

که هرگز نجویم من آزار تو

وگر جان شود در سرِ کار تو

بدو گفت با آتبین کار تو

نگویی که چون بود پیگار تو

بیامد چو آگه شد از کار تو

ببیند یکی روی و کردار تو

ورا گفت از این روی و دیدار تو

همی خنده آید ز گفتار تو

چو گفتار تو راست و کردار تو

همه راه تو راست و گفتار تو

همه زیر دستان ز دیدار تو

شده شاد از خوب گفتار تو

ز بهر تو خواهم مگر کار تو

بسازم به پاداش کردار تو

هم اندیشه آرد ز پیکار تو

ازین سوزش تیغ خونبار تو

به جای آورم من سزاوار تو

رسانم ترا درخور کار تو

یکایک بسازم همه کار تو

کنم دور ازو کین و آزار تو

مرا آگهی بود ازین کار تو

نه پاداش ما بود کردار تو

من اگاه بودم ز کردار تو

ز خودکامی و تیز بازار تو

نه پاداش من بود کردار تو

بپیچید روان گنهکار تو

به شاه آکهی آمد از کار تو

درین بیشه دزدی و کردار تو

که را پرسم اکنون ازین کار تو

ز که جویم این کین و آزار تو