تا کی این ژاژ بی‌شمار آخر

ویحک از خلق شرم دار آخر

در ششدرهٔ غمم بمگداز آخر

لطفی بکن و حجاب بردار آخر

چون شمع بسوختم ز عشقت صد بار

یکبارگیم بسوز یکبار آخر

به دانش زنده شو یکبار آخر

بمیر ای مرده‌دل ز اغیار آخر

بگردان روی از دیوار آخر

فرو شو در پی اسرار آخر

کجا افتادی ای عطار آخر

فرو مگذار آن اسرار آخر

ترا خود چون دهد دل بار آخر

مرا با روی در دیوار آخر

نمودی راز کل عطّار آخر

رسیدت این زمان اسرار آخر

تا چند زنی بر من ز انکار تو خار آخر

من با تو نمی‌گویم ای مرده پار آخر

ماننده ابری تو هم مظلم و بی‌باران

تاریک مکن ای ابر یک قطره ببار آخر

این جمله فرمان‌ها از بهر قدر آمد

[...]

دلا چندَم بریزی خون؟ ز دیده شرم دار آخر

تو نیز ای دیده خوابی کن، مراد دل بر آر آخر

منم یا رب که جانان را ز ساعد بوسه می‌چینم

دعای صبحدم دیدی که چون آمد به کار آخر؟

مراد دنییٖ و عُقبیٖ به من بخشید روزی‌بخش

[...]

ز مهر روی تو گشتیم خاکسار آخر

چو آفتاب به عالم شدیم کار آخر

نهان در آئینه ام از تو هر غبار که بود

خط غبار تو آورد روی کار آخر

چرا به خون نه نشینم که همچو رنگ حنا

[...]