دوران که فرس نهادهٔ تست

با هفت فرس پیادهٔ تست

گو آن که به باد دادهٔ توست

بر خاک ره اوفتادهٔ توست

نور چشمم بنا نهاده تست

دل و جان هر دو باز داده تست

چو می‌دانی که او دلدادهٔ تست

دلش در دام عشق افتادهٔ تست

خود هیچ ندانی که که دلداده تست

سرمست و سراسیمه که از باده تست

در کوی فتادگان گر افتاده نئی

باری بنگر که کیست کافتاده تست

ما چه داریم کان ندادهٔ تست؟

چه نهد کس که نانهادهٔ تست؟

قند تلخی فزود، دادهٔ تست

بره گرگی نمود، زادهٔ تست

این سیه نامه که بر خاک ره افتاده تست

می رسد از حرم کعبه که سجاده تست

بپرستش که پیرزاده تست

بسوی حق در گشاده تست