گفت قاضی چو تو ز نادانی

منقبتهای خود نمی‌دانی

در عشق ببر از همه، گر بتوانی

جانا طلب کسی مکن، تا دانی

تا با دگرانت سر و کاری باشد

با ما سر و کارت نبود، نادانی

شیخ خود را چو آن صفا دانی

بی حجابی خدای را دانی

تو بدین مرتبت ز نادانی

غافل از خویش وز خدا دانی

ای که هر درد را دوا دانی

ناتوانم ز درد نادانی

سَدَّت اندر ره خدا دانی

دانش دانش است تا دانی

زانکه در عالم خدا دانی

جهل علم است و علم نادانی

راه گم کرده ام ز نادانی

ورنه کاریم نیست تا دانی

بر منتظران ورود یار جانی

ماند بدو ‌امر گویمت تا دانی

یا مرده دوباره زندگانی یابد

یا زنده رسد به عمر جاویدانی