هم در ره معرفت بسی تاخته‌ام

هم در صف عالمان سر انداخته‌ام

چون پرده ز پیش خویش برداشته‌ام

بشناخته‌ام که هیچ نشناخته‌ام

گفت زاهد که من بساخته‌ام

زانکه من نفس را شناخته‌ام

برخیز و بیا که حجره پرداخته‌ام

وز بهر تو پردهٔ خوش انداخته‌ام

با من به شرابی و کبابی در ساز

کین هر دو ز دیده و ز دل ساخته‌ام

برخیز و بیا که حجره پرداخته ام

وز بهر تو پرده ای خوش انداخته ام

با من بشرابی و کبابی در ساز

کاین هر دو ز دیده و ز دل ساخته ام

شهریارا برای مدحت تو

تیغ فکرت همیشه آخته‌ام

بر بساط هوات اسب مراد

بر رخ روزگار تاخته‌ام

گرچه از آرزوی خدمت تو

[...]

تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام

در آتش دل چو آب بگداخته‌ام

مانند رباب دل بپرداخته‌ام

تا زخمهٔ زخم عشق خوش ساخته‌ام

زان دم که ترا به عشق بشناخته‌ام

بس نرد نهان که با تو من باخته‌ام

بخرام تو سرمست به خرگاه دلم

کز بهر تو خرگاه بپرداخته‌ام

دیر است که با غم تو در ساخته‌ام

پنهان ز تو با تو عشق‌ها باخته‌ام

زان با تو نگفته‌ام که هرگز خود را

شایسته خدمت تو نشناخته‌ام

در مقامات عشق باخته‌ام

با علامات عشق ساخته‌ام

راستی نقش اگر بباخته ام

چه کنم با قضا بساخته ام

به خیالی ز دور ساخته‌ام

هوسی غایبانه باخته‌ام

من بدین غار سرفراخته‌ام

که درین غار جای ساخته‌ام

ارغنون غمت نواخته‌ام

بدعای تو سر فراخته‌ام

تا که من نرد وفا با رخ تو باخته ام

مهره ی مهر تو در طاس غم انداخته ام

بار هجران تو بر جان من امروزی نیست

با غم عشق تو عمریست که در ساخته ام

همچو پروانه سرگشته به شمع رخ دوست

[...]

عمریست که با غم تو در ساخته‌ام

پنهان ز تو با تو عشقها باخته‌ام

زآن با تو نگفته‌ام که هرگز خود را

شایستهٔ حضرت تو نشناخته‌ام

عمریست که با غم تو در ساخته‌ام

پنهان ز تو با تو عشقها باخته‌ام

تا خانهٔ دل خلوت او ساخته ام

غیر از نظر خویش برانداخته ام

چون هرچه نظر می کنم او می بینم

بشناخته ام چنان که بشناخته ام

من در ره عشق جان و دل باخته ام

سر بر سر کوی دوست انداخته ام

خود را به خود و خدای خود را به خدا

بشناخته ام چنان که بشناخته ام

تا مرکب عشق درمیان تاخته ام

سر از سر دوش نفس انداخته ام

تا عارف خلوت دل و معروفم

بشناخته ام چنان که بشناخته ام

شهبازم و شاهباز بشناخته ام

در عالم عاشقی سر انداخته ام

گوئی چو شناختی بگویم با تو

بشناخته ام چنان که بشناخته ام