به هومان بفرمود کاندر شتاب

عنان را بکش تا لب رود آب

رسیدند پس گیو و خسرو بر آب

همی بودشان بر گذشتن شتاب

که من بیگمانم که افراسیاب

بیاید دمان تا لب رود آب

چو نزدیک رود آمد افراسیاب

ندید ایچ مردم نه کشتی برآب

ازان پس بفرمود افراسیاب

که بشتاب و کشتی برافگن به آب

ز بهر سیاووش ببارید آب

همی کرد نفرین بر افراسیاب

جهاندار کز تخم افراسیاب

نشانیم بخت اندر آید به خواب

نباشد جز از کام افراسیاب

سر بخت ترکان برآید ز خواب

یکی کینه خیزد که افراسیاب

هم امشب همی آن ببیند به خواب

جهان گشت پر سبزه و رود آب

سر غمگنان اندر آمد به خواب

همه شهر ایران کنم رود آب

بکام دل خسرو افراسیاب

چو بگرفتش از آب روشن شتاب

به پیش آمدش چشمهٔ چون گلاب

چراگاه رخش آمد و جای خواب

نمدزین برافگند بر پیش آب

گله‌دار اسپان افراسیاب

به بیشه درون سر نهاده بخواب

چو باد از شگفتی هم اندر شتاب

بدیدار اسپ آمد افراسیاب

بدو گفتم ای بت نیم مرد خواب

یکی شمع پیش آر چون آفتاب

گواهی دهد بر زمین خاک و آب

همان بر فلک چشمه آفتاب

بناهای آباد گردد خراب

ز باران وز تابش آفتاب

درختی گشن سایه بر پیش آب

نهان گشته زو چشمهٔ آفتاب

کتایون چنان دید یک شب به خواب

که روشن شدی کشور از آفتاب