هر که نباشد چو من پس‌رو ارباب عشق

خامی و افسرده‌ایست بی خبر از باب عشق

مدعیان کرده‌اند پشت بر احکام عقل

معتقدان کرده‌اند روی به محراب عشق

ترک خور خواب کن برگ مشقت بساز

[...]

عیبم مکن اگر (که) من هستم (خراب) عشق

کایزد سرشت (آبم و) خاکم بآب عشق

ساقی بیار (می) که برنکشد از چه غمم

سررشته خرد که درو نیست باب عشق

چون نحل موم کار خرد گرچه دلرباست

[...]

جان آرمیده می‌شود از اضطراب عشق

این رشته را دراز کند پیچ و تاب عشق

صبح قیامت از دهن خم کند طلوع

چون بر لب آورد کف مستی شراب عشق

مغزش ز جوش پرده افلاک می‌درد

[...]

ای خم ابروی تو قبله ارباب عشق

وی حرم کوی تو کعبه اصحاب عشق

میرسد از هر زمان تازه عتابی ز تو

حب تو کی میرود از دل احباب عشق

زلف کمندت که هست دام دل عاشقان

[...]

عقل است همچوشمع بر آفتاب عشق

ساقی بیا بده قدحی از شراب عشق

با اینکه عقل پادشه هفت کشور است

دیدم پیاده بود دوان دررکاب عشق

چون جای گنج گشته به ویرانه نیست غم

[...]

رفته‌ آری تا دلم‌ در خواب‌ عشق‌

می‌ زنم‌ در خواب‌، حرف‌ از تاب‌ عشق‌

دو چشمانش مست از می ناب عشق

دو ابروی او طاق محراب عشق