چو این گوهران را بجا آورد

دلاور شود پر و پا آورد

به مردی،جهان زیر پا آورد

همی نام شاهی به جا آورد

هرآنکس که فرمان بجا آورد

چنان دان که فرمان (ما) آورد

چون گل آدم بصحرا آورد

اینهمه اعجوبه پیدا آورد

مرده را از زنده پیدا آورد

زنده از مرده بصحرا آورد

علم خوانی کبر و غوغا آورد

عشق ورزی شور و سودا آورد

عقل از نقل این سخنها آورد

لیک هرگز کی کند کی آورد

به مردی به دین خدا آورد

به دلشان خرد رهنما آورد

بختم از بادیه در کعبه علیا آورد

بازم اقبال بدین حضرت اعلا آورد

منم آن قطره که انداخت سحابم بر خاک

باز برداشتم از خاک و به دریا آورد

در محاق ارچه مه طالع من بود به قوص

[...]

صبا ز دوست پیامی بسوی ما آورد

بهمدمان کهن دوستی به جا آورد

رسید باد مسیحا دم ای دل بیم

بر آر سرکه طبیب آمد و دوا آورد

نه من ز گرد رهش دل به باد دادم و بس

[...]

چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد؟

تو نیز باده به چنگ آر و راهِ صحرا گیر

که مرغ نغمه‌سُرا سازِ خوش‌نوا آورد

دلا چو غنچه شکایت ز کارِ بسته مَکُن

[...]

رو در آن قبله دعا آورد

ادب بندگی بجا آورد

طریق شیوه رندی کسی بجا آورد

که روی دل سوی میخانه فنا آورد

نداشت نور صفا شام هجر ما آن مه

ز چهره نور رسانید و می صفا آورد

حیات بخش دلم شو چو آهویی ای عمر

[...]

ابر آب دگر بروی دنیا آورد

باید بمیان سبزه مینا آورد

این حرف نه من ز پیش خود می گویم

باران خبر از عالم بالا آورد

دل غریب مرا بوی گل بجا آورد

کز آن بهار خبرهای آشنا آورد

به بوی پیرهن مصر بد مرساد!

که کار بسته ما را گرهگشا آورد

ز تیغ، فیض دم صبح عید می یابد

[...]

برهش تحفه ی دعا آورد

راه و رسم دعا بجا آورد

مرا دلی‌ست که جان را به سر چه‌ها آورد

دهم بباد که پیغام آشنا آورد

هزار عقده بدل داشتم تمام گشود

که بوی زلف تو باد گره گشا آورد

چه طعنه ها که بادراک و هوش چرخ زدیم

[...]