شاخ گل را از تفاخر سر ز گردون بگذرد

نو گل من گر زند بر گوشه دستار گل

ای تو شاه سریر دلجویی

« ای تو سلطان ملک زیبایی »

شاه خوبان عالمی و تو را

« ما گدا پیشه گان تماشایی »

روز میدان ز خر گه لعلی

[...]

ای رخت ماه اوج زیبایی

قامتت سرو باغ رعنایی

سرو و گل را اگر بود با تو

دعوی حسن و لاف زیبایی

سرو بر جا بماند از خجلت

[...]

«ای تو سلطان ملک زیبایی

ما گدا پیشه گان تماشایی »

بود تاریخ قتل ازبک و فتح خراسانش

امیرالمؤمنین حیدر علی بن ابیطالب

فلک شسته بآب خضر اگر دامان من بودی

هنوزم دست دور از دامن جانان من بودی

دار دنیا نه مقام من ثابت قدم است

من و آن دار که دروازه ملک عدم است

تاج شاهی که شرف بر سر قیصر دارد

هر که این تاج ندارد تن بی سر دارد

دارم حکایتی و نه جای خوش آمد است

شاهی چنین بمعرکه هرگز نیامده است

چون الف چیزی ندارم در جهان

تا بدست آرم تذروی خوشخرام

ای دریغا، کاشکی« بی » بود می

تا یکی در زیر من بودی مدام

آنم که بعالم ز من افتاده تری نیست

آزار من سوخته چندین هنری نیست

مشتی خسم و گلرخ من آتش سوزان

تا نیک نگه میکنی از من اثری نیست

بکوی او مرا سنگین دلان دیدند و غوغا شد

که عاشق پیشه ای شیرین تر از فرهاد پیدا شد

- سیخ و مرغ ۴- مناظره ی شمع و پروانه است . این بیت آغاز شمع و پروانه اوست:

ای جمالت چراغ هر خانه

آنی که به رخ شمع شبستان منی

آنی که چو خاطرم پریشان گردد

گناه بخت منست آزموده ام صدبار

درون لاله نگر ژاله را ز روی قیاس

زبان و پنجه من داد بخت بد بر باد

دلا تخیل مهر و وفا ز مردم دهر

که خوانده اند سلاطین دهر سلطانش

شرح اوصاف کمال تو کماهی نتوان

دست بریده ی من و دامان مرتضی

علی بن موسی بن جعفر آن شهنشاهی

چون غلیواژی که شش مه ماده و شش مه نر است

از دست احمد طبسی روز ماجرا

دگر بباغ چرا دسته سمن چیند

من دیوانه میگویم غم خود پیش دیوارش