در آن دم پی دیدن روی شاه

برون ناگهان آمد از خیمه گاه

یکی پرده گی دختری از رسول

که بد از بزرگی چو مامش بتول (س)

یکی پرده گی پرده دارش سروش

[...]

وزانسو عمر، پور بدخواه سعد

به لشگر خروشید مانند رعد

که تا چند این بردباری به کار؟

سرآرید این خسته را روزگار

یکی از شما سر،کند زو جدا

[...]

چو فرمان بود از امامان پاک

که گوییم از این ماتم هولناک

بگویم و گرنه مرا بد گریز

ازاین گفته گرمی شدم ریز ریز

تو نیز ای نیوشای آوای من

[...]

که جز من کسی مرد این کار نیست

به نزد من این کار، دشوار نیست

منم آنکه خون بارد از دشنه ام

به خون حسین علی (ع) تشنه ام

بود گرچه نوباوه ی مصطفی (ص)

[...]

به هر سو دمان همچو باد دمان

به بوی سلیمان آخر زمان

پی جستجوی خداوند خویش

گرفته ره قتلگه را به پیش

تن کشته گان را همی کرد، بوی

[...]

سمندی بدیدند بی شهسوار

خروشان و گریان چو ابر بهار

زناوک برآورده چو مرغ، پر

زخون کرده برگستوانی به بر

تن پیلوارش شده رنگ رنگ

[...]

پدر کشته دخت رسول انام

سکینه، شکیب روان امام

به عناب نسرین که بی آب خست

بیافکند بر گردن باره دست

بگفتا: که ای اسب فرخنده شاه

[...]

سر بانوان بهشت برین

مهین پرده گی دخت ضرغام دین

گرفتش روان کرده از دیده آب

به دستی عنان و به دستی رکاب

همی زار گفت ای سمند نبی

[...]

بگویم کنون کان بد اختر سپاه

چه کردند چون کشته گردید شاه

نخستین تنی چند شیطانپرست

به تاراج رختش گشودند دست

زدرع و ز خفتان و پیراهنش

[...]

زخرگه برون آمدم با شتاب

دلی پر ز آتش دو دیده پر آب

به ناگه بیفتادم آن دم نگاه

سوی کشته ی شاه و یاران شاه

بدیدم بدن هایی از نور پاک

[...]

یکی داستان دیده ام جانگزا

ز گفت مهین دخت شیر خدا

بپیوندمش من به گفتار خویش

که آتش زنم بر دل شیعه، بیش

چنین گفته آن بانوی راستان

[...]

بینم که آن مردم پر زکین

چه سازند با آل حبل المتین

به ناگه پدیدار شد شمر دون

به گردش گروهی به بد رهنمون

رسیدند آنجا که بیمار بود

[...]

عمر چون ز خرگاه شه گشت دور

بگفتا به آن مردم پر غرور

که سوزید این خیمه ها را تمام

به خوشنودی کار فرمای شام

سپه پرده ی شرم را سوختند

[...]

نبد هیچ کس نزد آن کشتگان

نه دشمن، نه غمخوار و نه پاسبان

بیامد ددی بد رگ و زشت خیم

که بد ناماو بجدل ابن سلیم

همی گشت در قتلگه بیدرنگ

[...]

پس از غارت خیمه ی شهریار

ز لشگر سپهدار بد روزگار

گزین کرددونی بداندیش و گفت:

یکی آرزو دارم اندر نهفت

برآید اگر از شما کام من

[...]

از آن پس که شد کشته آن شاه فرد

بد اندیش با وی بکرد آنچه کرد

بشد دشمن از نزد او برکنار

بماند اندر آن دشت تنها و زار

به پرواز برخاست مرغی سپید

[...]

یکی بد یهودی به یثرب دیار

یکی دختر بود بیمار و زار

ز پیسی سراپاش رنجور بود

همش هر دو بینندگان کور بود

زشهرش کسان کرده بودند دور

[...]

چو بشنید آوای او دخت شاه

که بد فاطمه نام آن بی پناه

تن نازکش زار و رنجور بود

غمین بود کز باب خود دور بود

همه روزه اش دیده بر راه بود

[...]

چو از غارت خیمه های حرم

بپرداخت سالار اهل ستم

تن آسان بیامد به خرگاه خویش

نشست و سران را نشانید پیش

دل آسوده از کار ناورد و جنگ

[...]

که از رفتنش عرش شد پر خروش

دل قدسیان اندر آمد به جوش

غمین گشت شاه رسل در بهشت

برون شد از آن پای، برخاک هشت

بیفتاد دست ولایت زکار

[...]