با هر که راز دوستی اظهار میکنم

خوابیده دشمنی است که بیدار میکنم

درجواب او

هر دم کلاه و کفش ببازار میکنم

دسمال اکثر از سرد ستار می کنم

[...]

بس بگردید و بگردد روزگار

دل بدنیا در نبندد هوشیار

در جواب او

بس بپوشید و بپوشد روزگار

خلق را رخت زمستان وبهار

[...]

سلام علی دار ام الکواعب

بتان سیه چشم مشکین ذوائب

در جواب او

(لبسنا لباسا لطیف الجبائب)

شی صوف مشکین صفت در غیاهب

[...]

شخصی که خیالست بخوابش دیدن

بر لباسی عدد بخیه که داند چندست

سخنهای سرآشیبی نباشد غالبا به زین

رختت از هر چه هست افزون باد

کونیز ازین نمد کلاهی دارد

گازر گرو خویش بدکان دارد

ای بسازنده که در ژنده نهان یافته اند

صد دست دگر دارم ازین زیباتر

حاشا که نهم من از معما دامی

تا صید کنم ز نامجویی کامی

پختم هوسی بود ز چون من خامی

بر صفحه ایام بماند نامی

***

[...]

موج زن می بینم از هر دیده طوفان غمی

می رسد در گوشم از هر لب صدای ماتمی

اهل عالم را نمی دانم چه کار افتاده است

اینقدر دانم که در هم رفته کار عالمی

زاشک محتاجان به هر سو سایلی بین غرق خون

[...]

ماتم او رخنه در سور سمرقند اوفکند

گویی امروز از بخارا رفت شاه نقشبند

از سمرقند و بخارا بس که سیل اشک رفت

کشتی خوارزمیان را رخنه در جیحون فکند

دود این آتش همه اطراف ترکستان گرفت

[...]

(شعر)

در نظم وجود همه پیغمبر مرسل

چون قافیه در آخر و ملحوظ در اول

شعر

زهی باغ کز نوبهار سخن

که شد میوه اش شکرین مغز و پوست

قصیده نگویم که بحری بود

چه بحری که هر گوشه بحری دروست

شعر

آنکه نشو و نمای گلشن دهر

همه از آفتاب همت اوست

سرخ رویی اهل فضل امروز

چون عقیق از سهیل دولت اوست

مرا که جان نکند تازه غیر غمزه تو

نه میسزد که کنم جایت ای صنم دل تار

یقین که جان رودم هر زمان ز حال از آنک

تویی میانه جان لحظه لحظه ای خونخوار

جان کند تازه غمزه جانان

[...]

با زلف شب بنفشه شبه ساختستمش

نی نی شبست تیره بنشناختستمش

بارخش وه نیز میدیدیم زین هوش خراب

باز اگر میبرد بارم را بدر بیمرگ از آب