جایِ دْوَرقْ، مشکِ تتار بئیته

یا مه آههْ که گلْ رهْ غبٰارْ بئیته

زَنگیْ وَچهْ گُونْ، غافلهْ بارْ بئیته

زُحلْ سَرِ قَمرْ خشْ قرارْ بئیته

ته برفهْ کمُونْ که دیمْ کنارْ بئیته

[...]

اَمر دولتْ به تنه خنهْ تفاقْ بوییه

ته دْشمنُونْ ره کارْ به نفاقْ بوییه

آصْف صفتْ ته دَرْ اِرَم باغْ بوییه

عُطاردْ تنه خنه بُراقْ بوییه

تنه دشمنِ کارْ به فراقْ بوییه

[...]

نَخْچیرْ ته شکار دَرْاُونْ خنهْ که بییه

از بَهرِ نیازْ نخچیرْ خنهْ شییهْ

نَخْچیرْ نخٰاسّه اُونْخنه‌یِ وَرْ شییهْ

تا دَمِ صبٰاحْ آهِ فراقْ کشییهْ

ته سیٰمهْ بَدنِ خوبی کَسْ نَدییهْ

[...]

امیر گنه: عاشق رهْ ملامت نییه

عاشق ٰرهْ به عالمْ مجشْ راحتْ نییه

سینهْ هدفِ تیر و حمایتْ نییه

خِرِهْ سِتم سنگ و شکایتْ نییه

دوُنستمهْ ته لافْ ره محبّتْ نییه

[...]

الف به بالا مُونندِ ته قَتْ (قد) نییه

هارشیینِ تنه چیرهْ مرهْ حَتْ (حد) نییه

ته قَوسْ بَرفه‌یِ گُوشهْ تفٰاوتْ نییه

زَنّی صَدْ هزارْ تیر وُ مُروَتْ نییه

تو بَدونْ که ته نَویینْ طاقتْ نییه

[...]

هزار و یکی نومِ که خداره بییه،

نُومِ بهترینْ شاهِ مَردونْ علیّه

هر کَسْ که علی‌ره به دلْ عاشقْ نییه

چشْ دارنه دْ تا ایلا وُ سُو دَنییه

نمازْ بکنْ که نمازْ تنه وَلیّه

[...]

ته گرگرِ سینه که چه خارچیه

ته شاهینهْ چشْ مه کُشتنْ غَنیّهْ

آهووره، دْ شیروَچه ته کمینه

منْ عاشِقِ اُونْ زلفمهْ که مار کمینهْ

مرهْ گننهْ ته یارْ سیو هندینهْ

[...]

سٰاتْ بکردهْ مه دوست مونندِ قیر چیه؟

گردِ گلهْ باغْ، مشکْ و عَنبرْ چه چیه؟

هر کی وَلْگه ریزونْ، گل به دارْ بدییه،

وی دُوّنهْ که مه حالْ به کجهْ رَسیْهْ

پری وَچهْ، ته چیرهْ گِل مَچّیهْ

[...]

یار دارمه یکی میون ونه قمچیه

هر کی اُونطور یارْ دارنهْ، ونهْ غَمْ چیه؟

بالا سُورسُون و میونْ تنه قمچیه

چون تو غم‌گذار (غم‌گسار) دارمه، منه غم چیه؟

هر کسْ که تنه باغِ گل ره بَچّیهْ،

[...]

دلْ دارمه یکی وشنْ وشنْ چچیه

مستهْ چشْ مه جه قَهرهْ، نَدوُمّه چیه؟!

ندومّه منه جرمُ و گناهْ چه چیه؟

دوستْ مره بهشْت و ناکَس ره بَچّیه

قَهر و غضَبْ و کینه شه دلْ دچیه

[...]

ایْ مَستهْ که دیمْ ره دَرْ اینگو دریچه

هزارْعاشقِ خُونْ به اُونجه، دریجه

امیر گنه: مه سرخهْ گِلْ دَستیجهْ!

دیوْ ره نَرْسهْ سودا کنهْ پری جهْ

کاری نَکنْ که دلْ به ته جٰا برَنجهْ

[...]

سالْ اونْ خشه که بَشْکفهْ نوبهارته

ماهْ اونْ خشهْ که بلبلْ خونّه گلزارْته

روزْ اُونْ خشهْ که پَلی دْ کفمْ یارْته

شُو اُونْ خشهْ که شادْ بَوینمْ دیدارْته

حالْ اُونْ خشهْ که خشی بَوینم حالْ ته

[...]

صُبح اُونْ خشه، چشْ ره نظرْبو به رُوتهْ

شامْ اُونْ خشه، پا گذرْ دارهْ به کوته

روزْ اُونْ خشه، که دیم‌ها کنم به سُوته

شُو خُونیه، جُزْ فکْر وُ خیالِ مُونه

لَیْلی وَشْ هَمُونی، دَرْ نَشومّه کوته

[...]

تا ملیجهْ پرْ‌ها کردْ مشکینْ خطهاتهْ

بسی ترک و تازیکْ بَمرْدْبونْ براته

امیر گنه: تا مشکْ به گِلْ سَرْ پاته

صدْ شیرونِ نَرْ سَرْ هونیا نهْ پاتهْ

تا بیّه منهْ مهرهْ‌وَرزی بجاتهْ

[...]

اونوختْ که مرهْ شه خنه دوستْ انداته

ته بالْ مه سَرینْ بی، شُو و روز نواته

اسا دیگر جا، مهرْ به دلْ شهْ بپاته

بهِشْتِمهْ شه جان و سرْ ره به پاته

منهْ کچیکه یارکْ، مرهْ نواته

[...]

امیر گنه: منْ تیرْ بَخردْ ته چشمُونه

زَخْمی ره دْخشْ وسّهْ تنه لبونه

لُو زمزمهْ، دَندونْ دُرّه ته دهُونه

ته دیمِ یکی خشْ ارْزنه دْجهُونه

به خَرجْ و خراجِ ملْکِ مازرُونه

[...]

زنجیرْ به زنجیرْ، چَمْ به چَمْ دارْنه مُوته

هَرْ خَمْ صدْ هزارْ چَمْ بَنما به روُته

هَر کَسْ شَرْبِتِ عشقْ بَچشییِهْ رُوته،

منهْ سُونْ کَسْ نیه مَسْتِ اَلَسْتُ ته

سو آل مُونگهْ، مَسْته چشْ، قوسهْ اَبرُوته

[...]

خشْ باختهْ شاهِ حَوشْ گوشهْ لارْته

نَترسیهْ اَزْ زخمِ سیُوئه مارْته

قَسمْ خرْمه نَقّاشِ نَقش و نگارْ ته

اُونْ حلقهْ حلقهْ زلفِ مشکینِ مارْته

امیر گنه: گُلشنْ ره امرُو گلزارْته

[...]

امیر گنه: عاشقمهْ چشمِ کنارْته

دلْ بَخرْدهْ مه، تیرِ پیکٰانْ گذارته

مُدّتْ وَخْته که حَیرُونمه کار و بارْته

یکْ غَمزهْ هزارْ کَسْ بُونهْ جانْ‌سپارْ ته

دْعَنبرهْ به دُورِ رُخِ گُل‌عذار ته

[...]

چی شاهی رُوزبیهْ که منْمَتمهْ همراتهْ

نثارْ کردمهْ زلفْ رهْ پچاپچاته

احتیاجْ نیه مهْ جانهْ یارْ، اینهاته

بسیارْ خَریمهْ نازِ گرُونْبهٰا ته

بَکوشْتْ مرهْ مشکینْ کَمنْ تٰا به تٰا ته

[...]