گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۶۵

الف به بالا مُونندِ ته قَتْ (قد) نییه

هارشیینِ تنه چیرهْ مرهْ حَتْ (حد) نییه

ته قَوسْ بَرفه‌یِ گُوشهْ تفٰاوتْ نییه

زَنّی صَدْ هزارْ تیر وُ مُروَتْ نییه

تو بَدونْ که ته نَویینْ طاقتْ نییه

یکْ لحظهْ مرهْ بی ته اقامتْ نییه

جُو شونه منه دیدهْ کم اَزْ شَتْ (شط) نییه

هَرْ دلْ رهْ عشقِ تیرْ دَرهْ راحتْ نییه