گنجور

سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۱ - قصیده

 

جاء الشتاء ببرد لامرد له

و لم یطق حجر القاسی یقاسیه

لاکاس عندی و لا کانون یدفئنی

کنی ظلام و کیسی قل مافیه

دع‌الکتاب و خل الکیس یا اسفا

[...]

سعدی
 

سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۲ - وله ایضا

 

انا دلادل ابنة الکرم لابناء الکرام

اجلب الراحة والراح لقلب المستهام

اکتفی رشف الثنایا بعد اهلاک الضرام

هکذا یا طالب الوصل احتمل ضیق الغرام

سعدی
 

سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۳ - فی مدح صاحب دیوان

 

ما هذه الدنیا بدار مخلد

طوبی المدخر النعیم الی غد

کالصاحب الصدر الکبیر العالم ال

... متعفف البر الاجل الامجد

میزان عدل لایجور ولا یحی ...

[...]

سعدی
 

سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۶۹

 

لحا الله بعض الناس یأتی جهالة

الی ساق محبوب یشبه بالبرد

و ساق حبیبی حین شمر ذیله

کردن حریر ممتل ورق الورد

سعدی
 

سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷۰

 

مثل وقوفک عندالله فی ملاء

یوم التغابن و استیقظ لمزدجر

یا فاعل الذنب هل ترضی لنفسک فی

قید الاساری و اخوان علی سرر

سعدی
 

سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷۱

 

یا اسعد الناس جدا ما سعی قدم

الیک الا اراد الله اسعاده

لا یطلب الخیر الا من معادنه

و انت صاحب خیر الزم العاده

سعدی
 

سعدی » گلستان » دیباچه

 

لَقَد سَعِدَ الدُنیا بهِ دامَ سَعدُه

وَ أَیَّدَهُ الْمَولیٰ بِأَلوِیَةِ النَّصرِ

کذلکَ یَنْشَأُ لینةٌ هو عِرقُها

و حُسنُ نباتِ الْأَرضِ من کَرمِ الْبَذرِ

سعدی
 

سعدی » گلستان » دیباچه

 

بَلَغَ الْعُلیٰ بِکمالِهِ، کَشَفَ الدُّجیٰ بِجَمالِهِ

حَسُنتْ جَمیعُ خِصالِه، صَلُّوا علیه و آلِهِ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱

 

إِذا یَئِسَ الْإِنسانُ طالَ لِسانُهُ

کَسِنَّورٍ مَغْلُوبٍ یَصُولُ عَلَی الْکلبِ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳

 

اَقَلُّ جِبالِ الارْضِ طُورٌ و اِنَّهُ

لاَعْظَمُ عِندَاللهِ قَدْرَاً وَ مَنْزِلا

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۴

 

اِذا شَبِعَ الْکَمِیُّ یَصُولُ بَطشاً

وَ خاوِی الْبَطْنِ یَبْطُشُ بِالفِرارِ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۶

 

اَلا لایَجْأّرَنَّ اَخُو الْبَلیَّةِ

فَلِلرَّحْمٰنِ اَلْطافٌ خَفِیَّةٌ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۵

 

اِنْ لَمْ اَکُنْ راکِبَ الْمَواشی

اَسْعیٰ لَکُمْ حامِلَ الْغَواشی

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۸

 

کَفَیْتَ اَذَیً یا مَنْ یَعُدُّ مَحاسِنی

عَلانِیَتی هَذٰاٰ وَلَمْ تَدْرِ ما بَطَنْ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۹

 

اُشاهِدُ مَنْ اَهْویٰ بِغَیْرِ وَسیلَةٍ

فَیَلْحَقُنی شَأْنٌ اَضلُّ طَریقاً

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۰

 

نُهاجُ اِلیٰ صَوْتِ اْلاَغانی لِطیبِها

وَ اَنْتَ مُغَنٍّ اِنْ سَکَتَّ نَطیبُ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۳

 

اِنّی لَمُسْتَتِرٌ مِنْ عَیْنِ جیرانی

وَ اللهُ یَعْلَمُ إِسْرارِی وَ إِعْلانی

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۷

 

وَ عِنْدَ هُبُوبِ النّاشِراتِ عَلَی الْحِمیٰ

تَمیلُ غُصُونُ الْبانِ لا الْحَجَرُ الصَّلْدُ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۳

 

وَ اَفاِنینُ عَلَیْها جُلَّنارْ

عُلِّقَتْ بِالشَّجَرِ الاَخْضَرِ نارْ

سعدی
 

سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایتِ شمارهٔ ۱۰

 

بِئْسَ الْمَطَاعِمُ حِینَ الذُلُّ یَکْسِبُها

الْقِدْرُ مُنْتَصَبٌ وَ الْقَدْرُ مَخْفوُضٌ

سعدی
 
 
۱
۷۱
۷۲
۷۳
۷۴
۷۵
۸۹