گرفته سر بند فرهنگ دیو

برآورد از جان شومش غریو

به همراه او کرد فرهنگ دیو

که در ره شتابد برآرد غریو

چو از بارگه خاست ناگه غریو

درآمد غریونده فرهنگ دیو

منم چاکر سام سالار نیو

مرا نام کردند فرهنگ دیو

برآشفت و گفتا نهنکال دیو

برآرد ازین دیو بدخو غریو

یکی حمله آورد و بر شد غریو

درانداخت بر سوی فرهنگ دیو

بسازیم کاری و نیرنگ و ریو

بیاریم دیگر نهنکال دیو

نباید فرستاد گردی غریو

شتابان به نزد نهنکال دیو

فرستاده شد در زمان پر غریو

چنین تا به نزد نهنکال دیو

بدان تا نترسد نهنکال دیو

ز بیمش نیارد به میدان غریو

همانا ز من نیست آگاه دیو

که آمد بدین‌گونه با مکر و ریو

به پا خاست تسلیم در پیش دیو

که شاد آمدی ای جهاندار نیو

امان خواست از شیر درنده دیو

ندادش سپهدار سالار نیو

امان خواست از شیر درنده دیو

ندادش سپهدار سالار نیو

شده بندیان گرد فرهنگ دیو

به پیش اندر آن گرد سالار نیو

به ناگه به عراده آن نره دیو

بدید و برآورد بانگ غریو

ای معرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز

وی مبرا ذات میمون اخترت از زرق و ریو

در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را

از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو

تنی کو به مردی کند یال گیو

چه باکش ز سر پنجه جور دیو

بفرمود تا پور گودرز گیو

ابا نامداران و گردان نیو

روان شد ز پیش سپهدار گیو

همی رفت تازان بر مرد نیو