مرا بیم ازو بُد به ایران زمین

چو او شد، ز ایران بجوییم کین!

دو لشکر به کردار دریای چین

تو گفتی که شد جنب جنبان زمین

کجا گفته بودش که از ترک و چین

سپاهی بیاید به ایران زمین

ندانم که دیدار باشد جزین

یک امشب بکوشیم دست پسین

شما را به داد جهان آفرین

دل ارمیده بادا به آیین و دین

یکی چاره سازم دگرگونه زین

که با من نگردد برادر به کین

بیا تا ببخشیم روی زمین

سراییم یک با دگر آفرین

وزان روی رستم دلیر و گزین

بپیمود زی شاه ایران زمین

بزد نیزه و برگرفتش ز زین

نهاد آن بن نیزه را بر زمین

چو شب تیره شد پهلو پیش‌بین

برآراست باشاه ایران زمین

ز لشکر چو کشتی سراسر زمین

کجا موج خیزد ز دریای چین

چو تنگ اندر آورد با او زمین

فرو کرد گرز گران را به زین

همان بخش ایرج ز ایران زمین

بداد آفریدون و کرد آفرین

ببخشیم و زان پس نجوییم کین

که چندین بلا خود نیرزد زمین

نخستین چو کاووس باآفرین

کی آرش دوم و دگر کی پشین

تو گر دادگر باشی و پاک دین

ز هر کس نیابی به جز آفرین

دی و بهمن و آذر و فرودین

همیشه پر از لاله بینی زمین

یکی چاره باید کنون اندرین

که این بد بگردد ز ایران زمین

نه از من پسندد جهان‌آفرین

نه شاه و نه گردان ایران زمین

ز بهر بزرگان ایران زمین

برآرامش این رنج کردی گزین