ز مهرش شاد اگر روزی نشینی

چو شب گردد بدان مهرش نه بینی

گر افروزی چراغ شب نشینی

شب خود را بمعنی روز بینی

گر این جور و جفا بر من گزینی

الهی هم به روز من نشینی

کیری که چو بر سرش نشینی

اندر ته پا سپهر بینی

به راهت کیست مه رو بر زمینی

چو من دیوانه گلخن نشینی

روی آنجا به تقریبی نشینی

سراغش گیری از هر کس که بینی

تنی پر خار غم، اندوهگینی

بسان خار بن صحرا نشینی

از این میل است هر جنبش که بینی

به جسم آسمانی یا زمینی

اگر در دیدهٔ مجنون نشینی

به غیر از خوبی لیلی نبینی

خوشا سرمنزلی خوش سرزمینی

که باشد لایق مسند نشینی

مهی در جلوه با این نازنینی

نخواهد ساخت با تنها نشینی

که من خوش دارم از تنها نشینی

که تنها باشم اندر نازنینی

بجز رسوایی خود زین چه بینی

که بر شاهی گدایی برگزینی

تو ای بت‌گر به چین منزل گزینی

به غیر از بت پرستی می نبینی

از سادگی و سلیمی و مسکینی

وز سرکشی و تکبر و خودبینی

در آتش اگر نشانیم، بنشینم

بر دیده اگر نشانمت ننشینی

تا چند ز غایت بی‌دینی

خشت کتبش بر هم چینی؟

این دغل دوستان که می بینی

مگسان اند گرد شیرینی

تا چند ز غایت بی دینی

خشت کتبش بر هم چینی

این که در پهلوی چپ می بینی

به اگر پهلو از او در چینی

از سادگی و سلیمی و مسکینی

وز سرکشی و تکبر و خودبینی