گفت ای بلبل ز من این پند گوش

کن تلطف باش در هجران خموش

استماع قول حق دان ذکر گوش

تا توانی روز و شب در ذکر کوش

اول آوردن به گوش آوازِ خوَش

وانگهی دیدن جمال ماه‌وَش

میرند هر لحظه بحر از شوق جوش

تا کند درّ وصالت را بگوش

جبرئیل از دست او شد خرقه پوش

راه بینانش شده حلقه بگوش

حافظان عشق را آور بجوش

جملهٔ ذرّات آور در خروش

روی در وی کرد پیر سبزپوش

شربتی دادش که بستان و بنوش

روی با کر کرد پیر سبز‌پوش

گفت خوش خور پاره دیگر بنوش

روی در کر کرد پیر سبز پوش

دست زد بر لب که یعنی شو خموش

رهبر تو پیر عشق سبز پوش

آب معنی کن ز دست عشق نوش

چون بهشت آنجایگه بس خوب و خوش

با صفت همچون سرایی ماه وش

نی دو عالم بودی از وی پر زجوش

تو ندانی این سخن بنشین خموش

همچو من شاهی نبد با فرو هوش

پادشاهانم شده حلقه بگوش

ملک من زو گشت یکسر پرخروش

دیک ملک من بدی از وی بجوش

پرسشی با یکدیگر کردند خوش

دید عیسی جسم و جانی ماه وش

بود مردی با کمال و فرّ و هوش

کرده بود او از شراب شوق نوش

پر‌نشاط و خنده‌لب با رای و هوش

درّها آویخته بر روی و گوش

بی حدست آنجا تو راز خود بپوش

راز با تست و کجا باشد خموش

بحرم از شوق تو این ساعت بجوش

تا ابد هرگز نخواهم شد خموش

مکن زنهار! ازین معنی فراموش

همی کن پند من چون حلقه در گوش