آشیانش گرچه در آب و گل است

نه فلک سر گشته این یک دل است

در نگاهش آدمی آب و گل است

کاروان زندگی بی منزل است

عصر ما وارفتهٔ آب و گل است

اهل حق را مشکل اندر مشکل است

بوعلی دانندهٔ آب و گل است

بیخبر از خستگیهای دل است

ازجواهر،‌لعل‌خوش‌تر زان که‌ همرنگ‌ دل‌ است

زان دل من بر جواهر لعل نهرو مایل است

هم‌ به‌دلی‌ رنجش ‌اگر حاصل است

از قبل شه نه‌، که از عامل است

خوب‌ و بد چون‌ مطابق‌ عقل است

فرق دادن میانشان سهل است

دنیا که حیاتش همه جنگ و جدل است

وصلش همگی فراغ و اصلش بدل است

امروز چو دیروز مکن تکیه به حرف

کامروز جهان، جهان سعی و عمل است

آنکه از این مصر معنی غافل است

شهد در کامش چو زهر قاتل است

قید دیانت چو بپای دل است

کام دل و نظم جهان حاصل است

بین که ز من شهر پر از غلغل است

در همه جا شرح گل و بلبل است

که تیغ یلان را سپر حایل است

وزان تیر پنهان شدن مشکل است

وحی آمد کاین چه فکر باطل است

رهرو ما اینک اندر منزل است