خبر کن جملهٔ ذرات بس حق

اناالحق زن چوهستی نور مطلق

دم عطّار زد اینجا اناالحق

بگفت او در حقیقت راز مطلق

چو منصور از حقیقت گو اناالحق

بهر هستی بنه این راز مطلق

نبُد عطّار بیشک بود او حق

بدو برگفت اینجا راز مطلق

سخن در شرح احمد گفت از حق

پس آنگاهی حقیقت شد محقق

اناالحق گویم و گویم اناالحق

بگویم اندر اینجا راز مطلق

بسوزند و فنا گردند در حق

در این معنی بقا گردند مطلق

منم من باشم و گردان این خلق

نهان در ذات بیچونم که الحق

چو باطن پاک کردی گرد عاشق

به خود تا در فنا گردی تو لایق

تو در یکی قدم زن در اناالحق

انالحق گوی کاین است سرّ مطلق

تو بودی بیشکی باوی تو مطلق

زدی اینجا ز بود خود اناالحق

همه ذات تو دیده گشت عاشق

فنای خویشتن را دید لایق

اگر کشته شوی مانند اسحق

تو باشی بیشکی دیدار آفاق

زهی عطّار در توکل شده حق

اناالحق گفته از تو راز مطلق

بیک ره دم زدی اندر اناالحق

از آن بردی تو گنج ذات مطلق

بنوش آن جام چون مردان تو مطلق

که خودحق گوید از مستی اناالحق

حقیقت چون چنان خود دید در حق

حقیقت من رَآنی گفت مطلق

گهی دم میزند از تو اناالحق

تو باشی و بگوید راز مطلق

سرم در خاک و خون انداز الحق

که گفتم پیشت ای جان راز مطلق

کسی در کعبه جانان اناالحق

زند کو باز بیند راز مطلق