در این دم کن سوی جانان نظر تو

اگر از سرّ جان داری خبر تو

زهی کرده غلام و چاکر تو

مه و خورشید بیشک ناظر تو

ندارد هیچ چیزی جز سر تو

چو خاک افتاد مسکین بر در تو

در آن خورشید بیچون کن نظر تو

گرفته پرتو از زیر و زبر تو

حقیقت محو شو اندر قمر تو

بسوزان نور کوکب سر بسر تو

که خود را دید اینجا جوهر تو

بسوزانید مر هفت اختر تو

شدم تسلیم جانا در بر تو

اگرچه نیستم من در خور تو

از آن نوری نداری مر خبر تو

فتادستی عجب مر بی بصر تو

در این آیینهٔ ما کن نظر تو

که خواهی یافتم از ما خبر تو

توئی کافر ولیکن بیخبر تو

نمیبینی بُتِ خود در نظر تو

مبین جان من و از من نگر تو

ایا مؤمن اگرداری خبر تو

من اوّل بنده بودم در بر تو

کنونم شاه وین دم سرور تو

در این پرگار صورت کن نظر تو

اگر هستی ز بودش با خبر تو

اگر امروز باشی در خبر تو

یقین فردا توئی صاحب نظر تو

یکی دیدار اگر داری نظر تو

درون خویشتن بینی گهر تو

ترا وصلست و مانده بیخبر تو

نباشی غافلا صاحب نظر تو

گر مایهٔ همّت است در گوهر تو

الّا به خدا فرو نیاید سر تو

گردِ در حق طواف کن از سر صدق

تا کعبه کند طواف گردِ در تو

گر مایهٔ همت است در گوهر تو

الّا به خدا فرونیاید سر تو

گرد دَرِ حق طواف کن از سر صدق

تا کعبه کند طواف گردِ در تو

ای دیدهٔ من فدای خاک در تو

گر فرمایی به دیده آیم بر تو

عشقت گوید که تو نداری سرما

بی سر بادا هرک ندارد سرِ تو

با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو

باطل نکنم نام خود از دفتر تو

هر چند سر من نبود از در تو

تا سر دارم همی زنم بر در تو