بر اطراف ایران ز آشور و ماد

همه کرد آرام آن نیک زاد

در گنج بگشاد و روزی بداد

ز رنج برادر نکرد ایچ یاد

بگفتند هفت اسب تازی نژاد

ز آخور بیارند در بامداد

همان تاج شاهی بسر برنهاد

دگر باره ایران ازو گشت شاد

درودی بگفنند و گفتند شاد

که هر بامداد شما شاد باد

اطاعت نمود و براه اوفتاد

پیاده چوطوفان سواران چوباد

سپهدار ایران چنین امر داد

بگفت ای دلیران ایران نژاد

سپه دید سان و همی زر بداد

دل لشگر از زر بسی کردشاد

چو خورشید نورش بدریا فتاد

دل دیده بانان بسی کرد شاد

همه کشتیان رو بیونان نهاد

بباد مساعد که بدبر مراد

از این رو سپهدار فرمان بداد

که ای نو جوانان ایران نژاد

سپهبد بفرمود کای پاکزاد

ز شاه و ز کشور چه داری بیاد

به گُل‌گشت چون یک دو گامی نهاد

یکی ماهرو این چنین مژده داد

چگونه دهد بر تو ای پاکزاد

از این فکر اشکم بدامان فتاد

بیامد ز لشکر یکی ایستاد

بگفتا سپهبد همی شاد باد

منم پور یشتاسب پاک زاد

که ویشتاسب از کورشش بد نژاد

شهنشه عروسی اجازت بداد

بفرمود یک هفته باشید شاد

زمین بوسه داد و بپا ایستاد

بگفتا که شاهنشها شاد باد

درودش بگفتند و گفتند شاد

دل این سپهدار ما شاد باد

شهنشه بسرداد خود امر داد

بفرمود ای مرد نیکو نژاد