اگر بفروختی عالم سزیدی

بر آنکس کو ازو بوسی خریدی

شبی گر دست من بروی رسیدی

بده روز آتش اندر نی دمیدی

دلم در داغ نومیدی کشیدی

ز بیخم کندی و شاخم بریدی

ز زلف خود شکن گر درکشیدی

بجای هر یکی صد در رسیدی

نوای ارجعی را گر شنیدی

چرا در خانهٔ گل آرمیدی

بمعنی چونکه اندر حق رسیدی

بدریا همچو قطره آرمیدی

به خود راه شریعت چون بدیدی

یقین میدان که در منزل رسیدی

ز جان چون راز حضرت می‌شنیدی

همه ارواح ایشان جمع دیدی

کز آن حضرت کرامتها چه دیدی

چو شربتهای معنی را چشیدی

یقین حق را بچشم سر بدیدی

ابا او گفتی و بااو شنیدی

بغفلت روزگاری بسپریدی

درین گام بلا کامی ندیدی

سفر کردی سوی منزل رسیدی

دمی وصلت ز نور خود ندیدی

حقیقت پرده اکنون بر دریدی

بجز من هیچ در پرده ندیدی

تو اسرار محمد شیخ دیدی

اگر او یافتی در کل رسیدی

نکو گفتیم شرحی و شنیدی

یکی دیگر بکلی آن بدیدی

تو زو غافل دریغا کو ندیدی

اگرچه وصف او بیحد شنیدی

حقیقت ای جنید پاک دیدی

مر این اسرارها کز من شنیدی

چو از احمد بحیدر در رسیدی

حقیقت هر دو یکی ذات دیدی

حقیقت عشق ما اینست دیدی

بنور این بیان اینجا رسیدی

بروز تو کنون تو در رسیدی

بهار وسال نو را باز دیدی