جانا به زمین خاوران خاری نیست

کش با من و روزگار من کاری نیست

با لطف ونوازش جمال تو مرا

دردادن صدهزار جان عاری نیست

ما را بجز این جهان جهانی دگرست

جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست

قلاشی و عاشقی سرمایۀ ماست

قرایی و زاهدی جهانی دگرست

در راه یگانگی نه کفرست و نه دین

یک گام ز خود برون نه و راه ببین

ای جان جهان تو راه اسلام گزین

با مار سیه نشین و با خود منشین

خواهی کی کسی شوی ز هستی کم کن

ناخورده شراب وصل مستی کم کن

با زلف بتان دراز دستی کم کن

بت را چه گنه تو بت پرستی کم کن

تا روی ترا بدیدم ای شمع طراز

نی کار کنم نه روزه دارم نه نماز

چون باتو بوم مجاز من جمله نماز

چون بی‌تو بوم نماز من جمله مجاز

جایی که تو باشی اثر غم نبود

آنجا که نباشی دل خرم نبود

آنرا که ز فرقت تو یکدم نبود

شادیش زمین و آسمان کم نبود

آنجا که ببایی پدید نیئی گویی

آنجا که نبایی از زمین بررویی

عاشق کنی و مراد عاشق جویی

اینت خوشی و ظریفی و نیکویی

چندانکه بکوی سلمه یارست و ربود

چندانکه درخت میوه دارست و مرود

چندانکه ستاره است برین چرخ کبود

از ما ببر دوست سلامست ودرود

ای دوست ترا به جملگی گشتم من

حفا که درین سخن نه زرقست و نه فن

کر تو ز وجود خود برون جستی پاک

شاید صنما بجای تو هستم من