ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را

ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

سحرگه عزم بستان کن صبوحی در گلستان کن

به بلبل می‌برد از گل صبا صد گونه بشری را

کسی با شوق روحانی نخواهد ذوق جسمانی

[...]

بکُشتم آن چنان مردی قوی را

چنین گشتم کنون از بدخوئی را

حرام از بهر آن کردند می را

که با اوباش می‌خوردند وی را

بخود بربسته‌اند شرع نبی را

نمی‌دانند امام حق ولی را

بود مأمور امر مصطفی را

گزیند او طریق مرتضی را

به خود بربسته دین مصطفی را

نمی‌داند حقیقت خود خدا را

به خود بربسته دین مصطفی را

نمی‌دانی ره و رسم هدا را

نکردی گوش قول مصطفی را

ندانستی به معنی مرتضی را

شفیع خویش سازی مصطفی را

ز مال خود دهی حق خدا را

شناس انسان کامل مصطفی را

بدانی مظهر نور خدا را

ندانی گر طریق مرتضی را

ندانی از ره معنی خدا را

دلیل راه حق دان مرتضی را

براه او شناسا شو خدا را

بود مأمور امر مصطفی را

امام خویش نامد مرتضی را

شناسد از ره معنی وصی را

نباشد منکر او قول نبی را

گزیند او طریق مصطفی را

بداند در حقیقت مرتضی را

نمی‌دانند دین مصطفی را

نه خود را می‌شناسند نه خدا را

نکردند پیروی دین نبی را

نمی‌دانند بقول او وصی را

نداند جاهل اسرار ولی را

به غفلت میرود راه نبی را

چه خواهی گفت فردا مصطفی را

بخواهی دید روی مرتضی را

تو پیر راه میدان مصطفی را

ز خود آگاه میدان مرتضی را