هیچکس را نیست تاب جنگ او

خویشتن را پس نگهدارید ازو

گفت کودک نام خود با من بگو

کز عرب شخصی ندیدم مثل تو

پس امیرمؤمنان گفتا باو

ترک دین خود بگوی و شو نکو

می نریزم ز آن سبب من خون تو

کز تهوّر آمدی پیشم نکو

چیست درّ و کرم در معنی بگو

گر نمی‌دانی مرو در کوی او

من ز گفت شه شکستم درّ او

گفت او درّ است و این دانم نکو

شرع باطن مصطفی دارد نه تو

شرع ظاهر را بگردان تا مگو

گفت هر کس را منم مولای او

پس علی مولای اوباشد نکو

پی نبردی خود براه راست تو

زانکه در معنی نداری هیچ بو

لاف منصوری زند در ملک هو

هم تو گشتی دارمنصوری بر او

بس ز غیبم مژده‌ها دادی که رو

خاطر خود را مرنجان نو بنو

هر چه ایشان گفته‌اند آن را شنو

هرچه کردند ای پسر با آن گرو

جان خود آمیز با مهرش نکو

تا درآید در میان جانت او

تا که ایمانت شود محکم از او

مهر او میدار در جانت نکو

گفت با او مصطفی گو حال گو

خود چنین ساکت چرائی ای نکو

تو بظاهر نیک باش و نیک رو

تا بباطن تو شوی معنی شنو

مذهب شه را بدان و راه جو

تا که باشد علم شرع تو نکو

رو تو غیر از راستی چیزی مگو

زآنکه باشد این بعالم خود نکو

چونکه جنّت خواستی با حق گرو

رو تو فتّاح علیم از حق شنو

ناکسان را کی رسد زان غنچه بو

زانکه من چیدم گل از بستان او