امروز منم خسته ازین بحر فضول

سیر آمده یکبارگی از جان ملول

کردند ز کار هر دو کونم معزول

خود را بدروغ چند دارم مشغول

چون تو کردی ثانی اثنینش قبول

ثانی اثنین او بود بعد رسول

چون نبود او تا کند بیعت قبول

بد به جای دست او دست رسول

مرتضای مجتبا، جفت بتول

خواجهٔ معصوم، داماد رسول

گشته اندر کعبه آن صاحب قبول

بت شکن بر پشتی دوش رسول

گر کنی تکذیب اصحاب رسول

قول پیغامبر نکردستی قبول

کی روا داری که اصحاب رسول

مرد ناحق را کنند از جان قبول

زو یکی پرسید کای صاحب قبول

تو چه می‌گویی ز یاران رسول

تو درین ره نه خدا و نه رسول

دست کوته کن ازین رد و قبول

نیست در شرعت سخن تنها قبول

چه سخن گویی ز یاران رسول

گفت چون اسکندر آن صاحب قبول

خواستی جایی فرستادن رسول

موج زد ناگاه دریای قبول

شد شفاعت‌خواه کار تو، رسول

تا تو می‌گردی درین بحر فضول

موج برمی‌خیزد از رد و قبول

گر نبودی مرد تایب را قبول

کی بدی هر شب برای او نزول

پس همه از ترکمانی پر فضول

از سر صدقی کنند ایمان قبول

هر شبی از بهر تو ای بوالفضول

می‌کنند از اوج جباری نزول

کسی را برگزید از جمله مقبول

وزان پس شد بکار خویش مشغول

تو اندر نقطهٔ تقدیر اول

نگه می‌کن مشو در کار احول

که تا این خلق در پندار مشغول

شوند از بدعت و از شرک معزول

بکاری گر نمی‌داریش مشغول

شوی از دست او از کار معزول