به جان آزاد شو از هر دو عالم

چگویم به ازین والله اعلم

حقیقت هست لذات جهان علم

سخاو رحمت و احسان و هم حلم

بود هفتاد و سه ملت بعالم

یکی را دین حق باشد مسلم

ز امرش گشت پیدا این دو عالم

سخن کوتاه شد والله اعلم

طریق مرتضی باشد مسلم

بگفتم راستی والله اعلم

توی بیشک مراد از هر دو عالم

نمی‌دانم جز این والله اعلم

عرش و فرش و لوح و کرسی و قلم

از توشان شد اسم در عالم علم

گفتم ای دارندهٔ لوح و قلم

این جهان و آن جهان از تو علم

ره شرع تو بسپرده است عقلم

ز نور عقل دائم نور فعلم

اگر تو جام او نوشی چو مسلم

چو ز مجی از بلا باشی تو سالم

بحقّ عبدسهل معروف و اعلم

به سمّاک و بدارا و به اسلم

چو درویشی و فقرم شد مسلّم

زنم در کاینات الله اعلم

زنم لبّیک منصوری بعالم

به دانا ختم شد والله اعلم

ترامعراج جان باشد مسلّم

که برگوئی به پیش خلق عالم

هم از خود سیرم و از هر دو عالم

ترا میبایدم واللّه اعلم

ای ز تو روشن جهان نور و علم

هم ولایت داری و هم کان حلم

با همه دود چراغ و درس وعلم

با همه خلق جهان بودم بحلم

ای شده همچون قمر تابان به علم

ای ربوده گوی معنی را به حلم

من از او دیدم کتبها پر ز علم

من در او دیدم همه دریای حلم

هست از نور خدا روشن دلم

حلّ شده از نور حیدر مشکلم