حس عدد آمد بصورت در عدد

پس خیال آمد عدد اندر احد

چون همه یک رنگت آمد در احد

از همه درویش مانی تا ابد

پس بقرصی گشته قانع تاابد

قرص و قانع محو احد مانده احد

پس بلال از شوق او گفتی احد

قادر و فرد و خداوند و صمد

چون بلال باصفا بگذر ز خود

تا رهی از ننگ ونام و نیک و بد

عقل دائم طالب صورت بود

عشق آتش در همه صورت زند

ای دل آخر یک دمی بگذر ز خود

تا رهی از ننگ و نام و نیک و بد

ای دل آخر بگذر از هر نیک و بد

حال در مانی ز عقل بی خرد

بود کنزاً گفت کنزاً هم به خود

محو گشته پیش او هر نیک و بد

در ره توحید حق پاک آمدند

د رره تجرید چالاک آمدید

اولین و آخرینی ای احد

ظاهرین و باطنینی بی عدد

میم را بر دار احمد شد احد

فهم کن تحقیق الله الصمد

دید مردی را به چهره غرق نور

گرد بر گردش نهاده خیل خود

گفت ای محمود پنجاه و دوصد

از وفات ما رود اندر عدد

هر یکی حکمی دگر کرده ز خود

هر یکی را بینشی در نیک وبد

باز بعضی زاهدان از ترک خود

گفته و فارغ شده از نیک و بد

درد ما را قربت مسند نهاد

بر سریر شوق آن حضرت نشاند

گفت سلطانش چو انس حق رسد

این خیالات از سرت بیرون کند

پیرو اصحابش چو قصد چاه کرد

تا که آب آرند از چه بهر خود

هر که با او باش و جاهل دم زند

عرض خود بر باد بدنامی دهد