دل عطّار از تو شادمانست

برون از کون و در عین مکانست

کمال عشق تو نزدیک جانست

که جانت بیشکی اسرار دانست

کمال ذات تو منصور دانست

وگرنه که در اینجاگه توانست

نمود اوست این هر دو جهانست

یکی کونست و دیگر مر مکانست

در این بحر پر از جوهر که جانست

که اینجا در یقین جوهر عیانست

کتابم بیشکی اسرار جانست

در او سرّ حقیقت کل عیانست

ترا میبینم و اینجا عیانست

که دیدار توام اسرار جانست

هزاران نافه در هر بیت پنهانست

که گویا جملگی در ذکر جانانست

از آن عطّار در تو جانفشانست

که دیدار تو اینجا روح از آنست

بهر یک حرف صد جوهر نهانست

کسی داند که در دریای جانست

هر آن سرّی که در هر دو جهانست

در این زیبا کتاب اینجا عیانست

دل من واصل دیدار جانست

از ایرادائماً ذاتش عیانست

همه پیداست جسم اندر میانست

که جسم از این جهان و ان جهانست

سخن عشقست در هر دو جهانست

سخن اینجایگه از جان جانست

کلبهٔ عطّار جای عاشقانست

واند او ظاهر سرور عارفانست

مردآن دان کو بدین آن نهانست

نور اسلام از جبین او عیانست

اول معنیم او نطق زبانست

آخر معنیم او شرح و بیانست

صدق او سر دفتر هفت آسمانست

قدس او سر جمله هر دو جهانست

کانکه او دارندهٔ جان و جهانست

گفت روزی همه در آسمانست

هرکجادر علم اسراری نهانست

لوح رادر عکس او نقشی چنانست