طفل هندو در میان عز و ناز

کرد چون ابر بهاری گریه ساز

حق تعالی گفت با عیسی براز

کان چنانی این چنین شد از نیاز

حاجتی دارم درین عمر دراز

بر نمیآرد خدای کارساز

گر تو خواهی بود مرد اهل راز

تا ابد منگر بسوی هیچ باز

گفت شاها عشق لیلی سرفراز

در میان جانم استادست باز

لیک فردا دوستانش را بناز

تا ابد دایم بحق خوانند باز

آن پسر حالی بجای آورد راز

میشد وبند قبا میکرد باز

خواستم تا باخبر گردم ز راز

کان حقیقت بود اصلا یا مجاز

از بر لیلی کسی آمد فراز

گفت ای از یار خود افتاده باز

سالک جان بر لب دل پر نیاز

گفت با داود داء ود باز

نور عشقت از جهان قدس و راز

بود همره جانت را زان وقت باز

بود جاسوسی مگر بشنود راز

رفت و گفت آن راز با محمود باز

پس بگردن درفکند آن را بناز

مینکرد از خویشتن یک لحظه باز

گر ازو راهی بود سوی تو باز

تو ازین دولت توانی کرد ناز

چون بطور آمد کلیم کار ساز

گفت وبشنید و چو میگردید باز

کرد موسی سجده و گردید باز

حق تعالی گفت دیگر چیست راز

باز چون گشت ای عجب واقف زراز

شد فرشته صورت و گم گشت باز

از پسش بازی درآمد سرفراز

گفت ای موسی بمن ده صید باز

مصطفی گفتش برو با صبر ساز

تاکنی این طفل را از شیر باز

عاقبت چون کرد پیغامبر نماز

دفن کرد آن کشته راو گشت باز