در بر آنرا که چون تو یاری باشد

گر ناله کند سیاه کاری باشد

در کوی امید منزلی دارم خوش

در قصه عشق مشکلی دارم خوش

تفصیل دلم چه پرسی ای جان جهان

[...]

نیست عشق لایزالی را در آندل هیچ کار

کو هنوز اندر صفات خویش ماندست استوار

هیچکس را نامده از دوستان در راه عشق

بی زوال ملک صورت ملک معنی در کنار

لبیک عاشقان به از احرام حاجیان

کانیست سوی کعبه و آنست سوی دوست

کعبه کجا برم چه برم راه بادیه

کعبه است کوی دلبر و قبله است روی دوست

دل زان خواهم که بر تو نگزیند کس

جان زان که نه زو بی غم عشق تو نفس

تن زان که به جز مهر تواش نیست هوس

چشم از پی آنکه خود تو را بیند و بس

بر شاخ طرب هزار دستان توایم

دلبسته بدان نغمه دوستان توایم

از دست مده که زیر دستان توایم

بگذار گناه ما که مستان توایم

گاهی که به طینت خود افتد نظرم

گویم که من از هرچه به عالم بترم

چون از صفت خویشتن اندر گذرم

از عرش همی به خویشتن در نگرم

گر نه سبب تو بودی ای در خوشاب

آدم نزدی دمی درین کوی خراب

هجران تو گر زمانه دیدی در خواب

گشتی دل و جان این جهان آتش و آب

من پای ز جان برون نهادم زمیان

جان داند با تو و تو دانی با جان

در کوی تو گر کشته شوم باکی نیست

کودا من عشقی که بر او چاکی نیست

یک عاشق آزاده نه بینی بجهان

[...]

ار دستت از آتش بود

ما را ز گل مفرش بود

هرچ از تو آید خوش بود

خواهی شفا خواهی الم