پیر طریقت گوید: خدایا گهی بخود نگرم گویم از من زارتر کیست؟ گهی بتو بنگرم گویم از من بزرگوارتر کیست؟
گاهی که به طینت خود افتد نظرم
گویم که من از هرچه به عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم
از عرش همی به خویشتن در نگرم
گر نه سبب تو بودی ای در خوشاب
آدم نزدی دمی درین کوی خراب
هجران تو گر زمانه دیدی در خواب
گشتی دل و جان این جهان آتش و آب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از پیر طریقت بیانگر دو دیدگاه متضاد در مورد خود و خداست. در یک لحظه به خود می‌نگرد و احساس حقارت می‌کند و می‌گوید که هیچ‌کس به زاری او نیست. در لحظه‌ای دیگر به خدا نگاه می‌کند و می‌بیند که خداوند بزرگوارتر از هر چیز دیگری است. او در عین حال به نقاط ضعف و نواقص خود اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر نبود تو ای خدا، آدم نیز نمی‌توانست در این دنیای خراب زندگی کند. این شعر نشان دهنده عشق و ارتباط عمیق انسان با خدا و تنهایی و بی‌پناهی در نبود اوست.
هوش مصنوعی: مردی که در مسیر حقیقت و عرفان گام برمی‌دارد، می‌گوید: ای خدا! گاهی به خودم نگاه می‌کنم و می‌گویم کسی بدبخت‌تر از من وجود ندارد و گاهی که به تو می‌نگرم، می‌گویم کسی بزرگ‌تر و محترم‌تر از من پیدا نمی‌شود.
هوش مصنوعی: گاهی که به ذات خود می‌نگرم، به این نتیجه می‌رسم که از هر چیزی در دنیا می‌ترسم.
هوش مصنوعی: وقتی از ویژگی‌ها و خصوصیات خود فراتر می‌روم، حتی از عرش هم بالاتر می‌روم و در درون خودم می‌نگرم.
هوش مصنوعی: اگر نبود تو، ای فرشته، که در این مکان دل‌انگیز آدم را به وجود آوردی، هرگز در این کوی ویران قدم نمی‌گذاشتم.
هوش مصنوعی: اگر تو را در زمان جدایی دیدم، در خواب به سر می‌بردم و دل و جانم در این جهان فقط آتش و آب است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.