چون قلم از باد بد دفتر ز آب

هرچه بنویسی فنا گردد شتاب

صورت ما اندرین بحر عذاب

می‌دود چون کاسه‌ها بر روی آب

چون قضا آید شود دانش بخواب

مه سیه گردد بگیرد آفتاب

چونک در چه بنگریدند اندر آب

اندر آب از شیر و او در تافت تاب

هر که را باشد ز سینه فتح باب

بیند او بر چرخ دل صد آفتاب

نوح را گفتند امت کو ثواب

گفت او زان سوی واستغشوا ثیاب

شرح این کوته کن و رخ زین بتاب

دم مزن والله اعلم بالصواب

پیشه‌ها و خلق‌ها از بعد خواب

واپس آید هم به خصم خود شتاب

گفت پیغامبر چه می‌جویی شتاب

گفت باران آمد امروز از سحاب

همچو بطان سر فرو برده به آب

گشته طاووسان و بوده چون غراب

همچنین سرما و باد و آفتاب

بر تفاوت دان و سررشته بیاب

چه قلاووز و چه اشتربان بیاب

دیده‌ای کان دیده بیند آفتاب

دل‌شکسته گشت کشتیبان ز تاب

لیک آن دم کرد خامش از جواب

نه سبو پیدا درین حالت نه آب

خوش ببین والله اعلم بالصواب

گر شوم مشغول اشکال و جواب

تشنگان را کی توانم داد آب

چون ندارد روی همچون آفتاب

او نخواهد جز شبی همچون نقاب

در بشر روپوش کردست آفتاب

فهم کن والله اعلم بالصواب

هر که باشد در پی شیر حراب

کم نیاید روز و شب او را کباب

چونک محمولی نه حامل وقت خواب

ماندگی رفت و شدی بی رنج و تاب

کعبه نادیده مکن رو زو متاب

از قیاس الله اعلم بالصواب