یکی کودکی دوختند از حریر

به بالای آن شیر ناخورده شیر

چو آگاهی آمد به سام دلیر

که شد پور دستان همانند شیر

یکی آفرین کرد سام دلیر

که تهما هژبرا بزی شاد دیر

پیاده همه پیش سام دلیر

برفتند و گفتند هر گونه دیر

یکی درع پوشید زال دلیر

به جنگ اندر آمد به کردار شیر

بینداخت سه جای سه چوبه تیر

برآمد خروشیدن دار و گیر

بران بستگان زار بگریست دیر

کجا مانده بودند در چنگ شیر

به رستم چنین گفت چوپان پیر

که ای مهتر اسپ کسان را مگیر

چنین است کردار گردون پیر

گهی چون کمانست و گاهی چو تیر

شماساس را دید گرد دلیر

که می‌برخروشید چون نرّه شیر

میان سپاه اندر آمد دلیر

سپهدار قارن به کردار شیر

هزار و صد و شصت گرد دلیر

به یک زخم شد کشته چون نره شیر

چو کلباد و چون بارمان دلیر

که بودی شکارش همه نره شیر

تو با رستم شیر ناخورده سیر

میان را ببستی چو شیر دلیر

اگر کاهلی پیشه گیرد دلیر

نگردد ز آسایش و کام سیر

یکی خیمه زد بر سر او دود و قیر

سیه شد جهان چشمها خیره خیر

همه گنج تاراج و لشکر اسیر

جوان دولت و بخت برگشت پیر

همان از تن خویش نابوده سیر

نیاید کسی پیش درنده شیر

کمند کیانی بینداخت شیر

به حلقه درآورد گور دلیر

چو یک پاس بگذشت درنده شیر

به سوی کنام خود آمد دلیر