بعد الحمد قبل کل کلام

بصفات الجلال و الاکرام

حمد او تاج و تارک سخن است

صدر هر نامه ی نو و کهن است

خامه چون تاج نامه آراید

[...]

در جهان نیست متاعی که ندارد بدلی

خاصه عشق بود منقبت بی بدلی

دل فارغ ز درد عشق دل نیست

تن بیدرد دل، جز آب و گل نیست

ز عالم روی آور در غم عشق

که باشد عالمی خوش عالم عشق

غم عشق از دل ما . کم مبادا

[...]

سخن، دیباچه دیوان عشق است

سخن، نوباوه بستان عشق است

خرد را کار و باری چون سخن نیست

جهانرا یادگاری چون سخن نیست

پیش و پسی بست صف کبریا

پس شعرا آمد و پیش انبیا

پایه ی شعر بین که چون ز نبی

نفی نعت پیمبری کردند

بهر تکذیب صحت قرآن

نسبت او بشاعری کردند

دلش بنور یقین از دریچه امروز

همه مشاهد احوال عالم بالاست

آن فلک رتبه ای که ناطقه را

نیست در وصف او توانائی

آنکه منشور دولت او را

ماه نو کرده است طغرائی

در جهانی و از جهان بیشی

همچو معنی که در بیان باشد

زیر این نه رواق مینا فام

چون شود گفته این همایون نام

آید از هر یکی بجای صدا

[...]

نه دعائی که شاعرانه بود

وز ره صدق بر کرانه بود

بل دعائی قرین صدق و صفا

مشتمل بر مصالح دو سرا

هم در او جاه و حشمت دنیی

[...]

من نگویم که این و آنش ده

گویم آنش بده که آنش به

سلطان حیدری نسب موسوی گهر

کاو هست بر سران جهان مالک الرقاب

ماهی، از اوج شرف زاده خورشید جمال

زاده الله جمالا بجهان داده جمال

سریر سلطنت اکنون کند سرافرازی

که سایه بر سرش افکند خسرو غازی

بیستون ناله زارم چو شنید از جا شد

کرد فریاد که فرهاد دگر پیدا شد

قضا در کارگاه کبریائی

کشیده نقش اسلیمی خطائی

ریاض خط تو همچون بهشت خرم و خوش

بنات شعر تو خیزد ز خیرات حسان

دریغا که نخل بهار جوانی

فرو ریخت از تند باد خزانی

دل یوسف عهد خونست گوئی

ز نا دیدن ابن یامین ثانی

افسوس که در خیال و خوابیم همه

سرگشته فکر ناصوابیم همه

در پرده ظلمت و حجابیم همه

وز شومی نفس در عذابیم همه

کم کسی بر سریر جاه و جلال

چون تو کرد اکتساب فضل و کمال

مشکل حکمت، از کمال تو حل

منطق تو، بیان هر مجمل

طبع پاک تو را، که وقاد است

[...]