به حرف غیر می خواهی تو آزار دل ما را

به قول مدعی آتش مزن سر منزل ما را

چرا در پرسش احوال ما ایستادگی داری

به حرفی می توان کردن تو آسان مشکل ما را

نخواهد ماند از وسواس شیطان هیچ کس ایمن

[...]

دست کلیم داغ دل شعله رنگ ماست

دیوانه کوه طور ز سودای سنگ ماست

یکدانه حرص خاک نشین کرد دام را

افلاس ما ز خاصیت چشم تنگ ماست

یوسف شد از دعای زلیخا عزیز مصر

[...]

می شود هنگام پیری موی چون عنبر سفید

این بیابان می شود زین برف سرتاسر سفید

بس که شب تا روز می سوزم به یاد قد دوست

استخوان گشت همچون شمع در پیکر سفید

کرده خورشید فلک از کهکشان بر کف عصا

[...]

ز موج اشک آخر پای در زنجیر خواهم شد

اگر اینست دوران در جوانی پیر خواهم شد

به تهمت بند می سازی اکثر نامرادان را

به خون کوهکن دنبال جوی شیر خواهم شد

قد خود چون کمان بر هر دری تا کی کنم حلقه

[...]

از وصال او مرا شد ناتوانی بیشتر

تا مرا دولت میسر شد شدم درویشتر

داد مرگ کوهکن مژگان شیرین را رواج

خون خود ریزم برای آبروی نیشتر

چون چراغ صبحدم اکنون ندارم اعتبار

[...]

افلاک را گداخت دل صبر پیشه ام

می گیرد انتقام خود از سنگ شیشه ام

از مرگ همدمان دل سنگ آب می شود

خون می خورد به ماتم فرهاد تیشه ام

بر خاکسار محنت دنیا چه می کند

[...]

بی جمالت در گلستان چاک چون گل می زنم

سینه را بر سوزن مژگان بلبل می زنم

سبزه بیگانه روی بیابان نیستم

خط یارم حلقه بر پهلوی سنبل می زنم

می کند خاموشی صیاد گیرا دام را

[...]

می روم در باغ و سر در پای سنبل می کنم

عمر را چون شانه صرف زلف و کاکل می کنم

می نویسم از چمن با آن گل رو نامه یی

خامه تحریر از منقار بلبل می کنم

نیست حاجت زاد راه از خویش بیرون رفته را

[...]

به کف چقماق چون برگیرد آن چرچین فروش من

رسد چون سنگ آواز خریداران به گوش من

ز عکس او دکان از بس که چون آئینه روشن شد

ندارد طاقت نظاره او چشم و هوش من

روم در پیش او هر روز پرسم نقد هر جنسی

[...]