هان وفایی چه خفته ای دریاب

در طریقت نه کفر شد خور و خواب؟

پیر گشتی به جهل و نادانی

شد به بازی و لهو دور شباب

گر شد آنت ز دست، اینت هست

[...]

ساربان! ای مهربان محمل کش، ای چون من هزار

باد قربان غباری از غبار این دیار

این چه خاک است، این چه باد است، این چه آب است، این چه تاب!

خاک عنبر، باد خوش تر، آب کوثر نور و نار

گر مدد زین چار نگرفتی ز لطف این چار طبع

[...]

نمی دانم چرا ای دیده چندین خون فشان هستی؟

همانا داغدار هجر یار مهربان هستی

تو ای ابر بهاری از چه گریان و خروشانی

مگر در آرزوی وصل باغ و بوستان هستی؟

تو ای باد سحرگاهی مگر جویای گلزاری

[...]

کرم خواندی، ستم راندی، وفا گفتی، جفا کردی

تو ای ماه سمن سیما ببین با ما چه‌ها کردی

روم از سوز دل آتش زنم در هر نیستانی

به بانگ نی بگویم آنچه با این بینوا کردی

وفایی! داستان گریه، من با کس نمی‌گفتم

[...]

ندانم با وفاداران جفا کاری چرا کردی؟

چه نیکی از جفا دیدی که بر جای وفا کردی؟

مگر ابروت بنمودت ره و رسم کمان بازی

مگر آن غمزه فرمودت که خون ها بی بها کردی

که گفتت عندلیبی را ز باغ گل برون فرما؟

[...]

سیبا به نزاکت تو نازم

گویی نسب از نگار داری

آمیخته ای به آب و آتش

وین معجز از آن نگار داری

دل می بری از لطافت، آری

[...]