با کسی بد مکن مشو غافل

از مکافات هستی ارعاقل

در زمینی کس ار بکارد جو

نبرد گندم او به وقت درو

شاد بادا روان او به بهشت

[...]

تو ببین کآسمان کج گردش

به که محتاج می کندما را

هر کجا تیری از بلا بیند

پیشش آماج می کند ما را

هر کجا باز چنگلی باشد

[...]

دور کن از خویشتن حرص و طمع

گر بخواهی آبروی خویش را

در دوعالم خواهی ار آسودگی

درکن از دل آرزوی خویش را

خواهی ار عزت تو را گردد فزون

[...]

مرده ای را به راه می بردند

یادم آمد که مردنی هم هست

گفتم ای دل به فکر رفتن باش

تا کی از باده غروری مست

گفت یادت اگر بود دیدیم

[...]

نام دلبر چهار حرف بود

که سه حرفش یکی بود به نظر

چون شودعید گوید او که بمن

عید یابد تجلی و زیور

بوی مشکم از او رسد به مشام

[...]

اسم اعظم که خلق می گویند

کس نمیداند و بودمستور

گر به چنگ آیدت به دهر شود

هر خرابی که باشدت معمور

همچو خورشید آسمان گردی

[...]

ای رخت چون گل از لطافت ولون

آرزوی دلم توئی به دوکون

نه چوزلف تو سنبل است از بو

نه چورخسار توگل است از لون

رویت از روشنی کف موسی

[...]

خری با خری گفت منت ز کس

نباید کشیدن پی کاه وجو

دهد کاه وجو صاحب ما به ما

ولی جان زما می ستاند گرو

پی نفع هم آب وهیزم کشیم

[...]

مشیری و قوامی داشت شیراز

که هر دو در ستم بودند یکه

برفتند از جهان زان پس که هِشتند

ز بدعت‌ها به روی فارس لکه

بگفتم با خرد تاریخشان را

[...]