قصابان راست روی رخشان

پر نور چو صُبح عید قربان

دامن ها شان همیشه از خون

چون دامن آسمان شفق گون

چون دیده ی گوسفند قربان

[...]

دایم ز نظاره ی کبابی

دارد دل زارم این خرابی

یار از دل زار پر حسابست

اوراق کباب ازین کتابست

اشکم به شب سیاه هجران

[...]

صحاف که دل ز جورش آبست

گویای خموش چون کتابست

سر بر خط حکم او نهادم

روزی که به قیدِ او فتادم

چون سطر کتاب از پی کام

[...]

از رنگرزان کشم بناچار

هر روز هزار رنگ آزار

داغم بر دل، که "صبر کاه" است

چون ناخن رنگرز سیاه است

باشد جگرم نهان درین داغ

[...]

ای واقف گردش ستاره

در گریه ی من فکن نظاره

یک ره به دل حزین گذر کن

در خانه ی طالعم نظر کن

این دل که ز عشق گشته بیتاب

[...]

با تار نظاره، رشته ی جان

افتاده بدست شعربافان

دایم باشد دلم دران کو

سرگشته دران به رنگ ماکو

دل را گردید آشیانه

[...]

بر شیشه گران گذارم افتاد

آن جا دل خسته رفت بر باد

از سینه ام آن غریب بگریخت

هم جنس بدید و در وی آویخت

مانند کبوتری که پرّید

[...]

کحّال که دلبری فن اوست

چشمم روشن ز دیدن اوست

از بسکه فقیر و خاکسارم

گردیده چو توتیا غبارم

از میل رهش دو دیده ی من

[...]

از میوه فروش نرم شانه

خونست دلم چو هندوانه

دارم ز خیال آن شمایل

لبریز ز تخم مهر او دل

باشد دل من دو نیم از غم

[...]