مرد باید که باب مقصد خویش

می‌گشاید به عقل و می‌بندد 

رفتن بی مراد، نستاید

گفتن بر گزاف نپسندد

ابر باشد که یافه می گیرید

[...]

مرد باید بفر علم بلند

مرد باید بعز عقل رفیع

نبود جز بعلم مرد شریف

نشود جز بجهل مردوضیع

چون تحلی بعلم دارد مرد

[...]

روز پیری اگر چه پر نور است

چون شب مظلم جوانی نیست

جز در اثواب خوابگاه شباب

راحت و عیش و شادمانی نیست

که بهای دو دم ز عهد شباب

[...]

مباش ممتحن زاد و بوم خود زخسی

اسیر خاک عطلت مشو ز کم هوسی

که در زمین غریبی و در سرای کسان

پدید گردد بر مرد ناکسی و کسی

که بیرفیق و حریفی نمانی از عالم

[...]

گر همی در کوی وحدت آشنایی بایدت

ورهمی در معرفت روی و روایی بایدت

ساکن و جنبندهٔ عالم گواهی می‌دهند

گر همی بر هستی صانع گوایی بایدت

از وجود این صنایع دیده را کحلی بساز

[...]

چیست آن خوب لعبت ساده؟

نور رخسار دلبران داده

پیش او وقت خویش آید و خوش

بدو روز و دو شب فزون زاده

راست بر گونه پیاله لعل

[...]

پیوسته زین سه یار طلب رنگ و بوی خویش

بی این سه در جهان نبود هیچ رنگ و بوی

با یار لعل روی و بت زرد چهره باش

از عون آنکه هست همیشه سپید روی

در حل و عقد حادثه گه گه به پیش نه

[...]

از کوی عقل بگذر و دیوانگی گزین

با صورت حماقت هم خانگی گزین

خواهی که آشنا نشوی با هزار غم

از هرچه عقل گوید بیگانگی گزین

خواهی که رنج بینی در بخردی گریز

[...]

گر چو ناهید وگر چو پروین اند

از در ذم و اهل نفرین اند

سبب جنگ و ننگ و آزارند

علت رنج و خرج و کاوین اند

ناسی عقد و ناقض عقداند

[...]

برخاک زمین نگار میدیدم

در بهمن و دی بهار می دیدم

وز عکس رخ بتان تاتاری

صد گلشن و لاله زار می دیدم

بر فرق عذار هر سهی سروی

[...]

همه نوشین لبان تلخ جواب

همه بی آهوان آهو چشم

زلف و رخسارشان چو مشک و چو گل

ساعد و ساقشان چو سیم و چویشم

بدرشان بیخسوف اندر شعر

[...]

همه سیمین بر و زرین سواران

پری رویان و پروین گوشواران

زلبهای چو بسد در فروشان

ز گیسوهای مشکین مشکباران

بگاه عشرت و بوس و تماشا

[...]

بشکل باد صبا در جهان مسافر باش

بسان خاک زمین ساکن و مقیم مشو

چو خاک ساکن و منبل مخسب در پستی

بریده پای نه ای خاک را ندیم مشو

کلیم وار قدم بر فراز طور گذار

[...]

این چه بانگ و خروش و آه قوی است؟

بر کسی کاو امام یا علوی است

آنچه امروز حادث است از مرگ

در سرای کهن نه رسم نوی است

زانکه در کاس لامحال اجل

[...]

هر که در ادب را طلب نکند

بر بساط شرف طرب نکند

نور روز یقین کجا بیند

آنکه در دیده کحل شب نکند

ادب آموز، گرت می باید

[...]

من لیس یبکیه ناصحوه

یضحک من حاله عداه

و اخسر الناس من یواری

خاتم عقباه مبتداه

ادبه حادث اللیالی

[...]

ای بنده خرقه کبودت

در جنت عدن حله پوشان

بر یاد لب تو در صوامع

زهاد زمانه باده نوشان

بشکست لب شکر فروشت

[...]

عقلست آنکه شمع هدایت بدست اوست

چرخ بلند قامت و بر رفته پست اوست

اوج سپهر کی رسد آنجا که کنه اوست

و هم من و تو کی رسد آنجا که هست اوست؟

احکام روز اول و اخبار آخرین

[...]

هزار سر شده بیش است پیش میدان گوی

بگفتگوی محال و زبان بیهده گوی

از آنورق که تو از ترهات می خوانی

در آن نه ذوق سخن بینم و نه رنگ و نه بوی

اگر بدفتر قرآنت هیچ هست امید

[...]

سخت بسته چو راه گوش کر است

ناگشاده چو دیده کور است

نا بسوده چو گوهر صدف است

نا گرفته چو قلعه غور است

گوئی از بی فضائی و تنگی

[...]