کنون مدحت آرم به دستور اوی

وزان همسر و یازده پور اوی

اگر پاکدخت پیمبر نبود

علی را در آفاق همسر نبود

چنین زن تنی همترازوی او

[...]

بکندش یکی چاه در رهگذر

به سر برش گسترد خاشاک و خار

سپهبد ندانسته بسپرد راه

بیفتاد چون ماه کنعان به چاه

سپه گرد آن چاه خرد و بزرگ

[...]

شد آن پرده گی چون سوی پرده باز

زن آمد ببالین شوهر فراز

تن چاک چاکش به بر بر کشید

به زاری فغان از جگر برکشید

همی خون ز گلگون تنش برگرفت

[...]

یکی کودک ازمسلم پاکخوی

به درگه درون بود خورشید روی

ده ودو بد اززندگی سال او

بدی چون جوانان پر وبال او

به خون پدر تیغ بران گرفت

[...]

پس آنگه یکی مازنی مرد راد

که یحیی بدی نام آن پاکزاد

بدی نام فرخنده بابش سلیم

کزو تازیان را به دل بود بیم

به میدان شد و جنگ راسازکرد

[...]

بگفتا که ای شاه یزدانشناس

به پروردگار جهان مرسپاس

که دادم به راهت سرو جان پاک

نبردم من این آرزو را به خاک

دم آخرینم رسیدی به سر

[...]

نبشتند زینگونه برخی دگر

زدانش پژوهان اهل خبر

که شد کشته ی پاک پور جوان

به خرگه بیاورد زی بانوان

خود آمد بداد آگهی با دریغ

[...]

چو لشگرگه شاه اهل ولا

تهی ماند در عرصه ی کربلا

زخویشان ویاران آن شهریار

نماند اندر آن رزمگه یک سوار

بدانسان کزین پیش تر گفته گشت

[...]

نهشتی نشانی ز مردانشان

که بودند هر یک به مردی، نشان

در این دشت ماندی به جا چند زن

گرفتار یک دشت شمشیر زن

دگر کودکی چند نابرده روز

[...]

سمندی بدیدند بی شهسوار

خروشان و گریان چو ابر بهار

زناوک برآورده چو مرغ، پر

زخون کرده برگستوانی به بر

تن پیلوارش شده رنگ رنگ

[...]

ببردندشان بسته در یک کمند

همه زار و گریان و بازو به بند

بپوشیده با آستین روی خویش

فکنده سر از شرم دشمن به پیش

یکایک از ایشان بپرسید نام

[...]

سیم آنکه گر خواهی ام بیگناه

به شمشیر بیداد کردن تباه

سپار این زنان را به مردی امین

کز اینجا رساند به یثرب زمین

بگفتش بد اختر کزین در گذر

[...]

عید مولود شه تاجور گردون فر

باد مسعود و مبارک به مه چرخ ظفر

عمّ پیروزگر خسرو گردون خرگاه

تیغ پر جوهر شاهنشه خورشید افسر

علم حشمتش افراشته چون افریدون

[...]