جاءالشتاء و مل الدجی ظل

بالحب و الراح این التوسل

در خز به خرگه بامنقل و مل

این نکته یاد آر کالبرد یقبل

برف است ریزان در پای گلبن

[...]

نه چو رخت ماه سخنگو بود

نه چو قدت سرو سمن بو بود

سرو بنا از بر چشمم مرو

سرو همان به که بر جو بود

دیده زبالای تو جوید بلا

[...]

دل ز من برده‌ای و می‌دانی

آشکار است این نه پنهانی

به دلِ بُرده نیستی خرسند

باز در بند بردن جانی

ملک ما خود دلی و جانی بود

[...]

گردیده بودی ماه را بر شاه خون بگریستی

بر تاج و تخت سرنگون چرخ نگون بگریستی

از حسرت جان و تنش وز درد و سوز و شیونش

گر زنده ماندی دشمنش از ما فزون بگریستی

گرداندی آن تاجور کآمد بدینسان از سفر

[...]

ای چو خورشید در جهان مشهور

به جلال و جمال و زینت و فر

زتو یابند روز و شب هستی

و زتو دارند بحر و کان گوهر

باد را از تو مرکب رهوار

[...]

ای به بوسیدن خاک در چرخ آسایت

جویبار فلک و اخضر گردون تشنه

تیغ سیراب تر سبز تو با آنهمه آب

روز و شب هست به خون یا به شبیخون تشنه

تشنه شربت مرگ است عدو تا تیغت

[...]