بهار آمد کنون جانا قفس را خیز و در بگشا

چو بگشادی ترحم کن مرا هم بال و پر بگشا

خبر دارد ز حال می کشان چون محتسب ساقی

در میخانه را بر روی ایشان بی خبر بگشا

کمر در خدمتت بستند یاران روز و شب عمری

[...]

در سر افتاده ست شوق باده ام

چون کنم در دام زهد افتاده ام

ساده لوحم همگنان دانند و من

در پی مه طلعتان ساده ام

هوش خواهد از من و من عقل و هوش

[...]

ساقیا امشب مرا زان آب رمّانی بده

جامها پی در پی از آبی که می دانی بده

چون شدم من مست و بی خود زان دو لعلم بوسه ها

آشکارا گر نمی خواهی به پنهانی بده

شد تهی دلها ز عشق و بسته شد میخانه ها

[...]

سگی پای صحرانشینی گزید

به خشمی که زهرش ز دندان چکید

شب از درد بیچاره خوابش نبرد

به خیل اندرش دختری بود خرد

پدر را جفا کرد و تندی نمود

[...]

یکی قطره باران ز ابری چکید

خجل شد چو پهنای دریا بدید

که جائی که دریاست من کیستم

گر او هست حقا که من نیستم

چو خود را به چشم حقارت بدید

[...]

که را دیدی از خسروان عجم

ز عهد فریدون و ضحاک و جم

که در تخت و ملکش نیامد زوال

نماند بجز ملک ایزد تعال

که را سیم و زر ماند و گنج مال

[...]

ملک سلیمان مطلب کان بجاست

ملک همانست سلیمان کجاست

حجله همانست که عذراش بست

بزم همانست که وامق نشست

حجله و بزمی است که تنها شده

[...]

آنچه در این مائده خرگهی است

کاسه آلوده و خوان تهی است

هیچ نه در محمل و چندین جرس

هیچ نه در کاسه و چندین مگس

چشمه سرابست فریبش مخور

[...]

در حدود ری یکی دیوانه بود

سال و مه کردی به کوه و دشت گشت

در تموز و دی به سالی یک دو بار

جانب شهر آمدی از سوی دشت

گفتی ای آنانکه تان آماده بود

[...]

یکی طفل دندان برآورده بود

پدر سر به فکرت فرو برده بود

که من نان و برگ از کجا آرامش

مروت نباشد که بگذارمش

چو بیچاره گفت این سخن پیش جفت

[...]

نخفته است مظلوم، زاهش بترس

ز دود دل صبحگاهش بترس

نترسی که پاک اندرونی شبی

برآرد ز سوز جگر یا ربی

چراغی که بیوه زنی برفروخت

[...]

خوشا یاد عشق و خوشا نام عشق

خوشا صبح عشق و خوشا شام عشق

خوشا خواری و بی کسی های عشق

تهی دستی و نارسی های عشق

خوشا خارهای دل آزار عشق

[...]

دامن آن گیر ای یار دلیر

که منزه باشد از بالا و زیر

با تو باشد در مکان و لامکان

چون بنمائی از سرآزادگان

غیر هفتاد و دو ملت کیش او

[...]