گفت شه باشد مرا عهد دیگر

زینهار آن را میفکن از نظر

در جزیره چونکه مسکن ساختی

رحل خود را اندر آن انداختی

از نگار و نقش آن از ره مرو

[...]

از قضا مجنون ز تب شد ناتوان

فصد فرمودی طبیب مهربان

آمد آن فصاد و پهلویش نشست

نشتری بگرفت و بازویش ببست

گفت مجنون با دو چشم خون چکان

[...]

چون قبولش کرد آن سلطان راد

افسر فقرش به تارک برنهاد

پا برهنه چون برآمد از سرای

با قدمها گفت کی فرخنده پای

موزه و نعلینت از این پس حرام

[...]

این فنای بنده در مولا بود

این فنا از صد لقا اولی بود

این عدم باشد ره کوی بقا

فهم آن خواهی برو تا کربلا

شهسواران بین در آنجا در مصاف

[...]

همچو اختر روز کاندر آسمان

نی ز جرم و نی ز نور آن نشان

گفت با کیوان یکی ایوان نشین

کای در ایوان فلک مسند گزین

ای ز نورت چرخ هفتم راضیا

[...]

تا عیان گردد سر پنهان تو

پرتو اندازد به عالم جان تو

یا شود آن مغز خوش پیدا ز پوست

تا شناسد خلق بیگانه ز دوست

تا شناسد هریکی ذات از عرض

[...]

زان تفکر در خود و ایام خود

اندر آغاز خود و انجام خود

رخنه ای اندر دل خود باز کرد

دل از آن رخنه گشودن ساز کرد

زان نشاطش رخنه ای دیگر گشود

[...]

آن شنیدی که سلیمان نبی

خواست دستوری ز یزدان غنی

تا صلای عام سلطانی کند

هرچه جاندار است مهمانی کند

گفت یا رب جمله را روزی ز توست

[...]

ای زمین کربلا دل شاد زی

تا قیامت زان سبب آباد زی

البشاره ای زمین کربلا

کایدت مهمان سلطان الوری

آسمان شو عرش شو بر خود ببال

[...]