چو همراه دانش نباشد خرد

نه نیک آید از دانش تو نه بد

وز آن پس دلی شسته باید ز راز

رسیده بدو راز یزدان فراز

هنر کرده در زیر او بیخ سخت

[...]

بدو گفت کوش ای سبک مایه مرد

به گرد در پادشاهی مگرد

تو تا من نبودم چو روباه لنگ

نبودت شب و روز جایی درنگ

همه روز با بیم بگذاشتی

[...]

چو یک نیمه ره زیر پی کرد کوش

سپاهی گزین کرد پولادپوش

شمار سپه بود خود صد هزار

همه ساخته در خورِ کارزار

بفرمودشان تاختن سوی چین

[...]

دگر روز دستورش اندر رسید

بسی خوردنی پیش خسرو کشید

زمین را ببوسید و بردش نماز

بپرسیدش از رنج و راه دراز

بدو گفت با آتبین کار تو

[...]

بخواندی زمان تا زمان دخترش

که او بود همچهره ی مادرش

به نامش نخواندی جز از ماهچهر

خجل بود از آن روشنی ماه و مهر

ز مهرش دل کوش بیهوش گشت

[...]

دو کانِ گزیده به چنگ آمدش

که زرّ گرامی چو سنگ آمدش

یکی کان ازآن سوی شهر سوان

به دو هفته در زیر ریگ روان

کشیده به عیذاب و مرز حبش

[...]

وز آن روی چون سلم برگشت، رفت

سوی پهلوان شد همان گاه تفت

ورا دید پژمرده و ناتوان

ز بس خون که از زخم او شد روان

سخن گفتنی نرم و رخساره زرد

[...]

چنین بود تا قارن تیزچنگ

ز فیرش بپردخت و آمد به جنگ

که فیرش حصاری بدی آن زمان

ز دریا برآورده سر تا آسمان

بشد چاره قارن چنان کرد پست

[...]

پذیره محمد سرِ راستان

کزو شد جهانی پر از داستان

به یک شب دو گیتی سراسر بدید

پس آنگه سوی قاب فوسین رسید

براق اسب بد جبرئیلش دلیل

[...]

بپیوست با شهر پیکار و جنگ

جهان کرد بر شهریاران تار و تنگ

به آهن زمین را به کندن گرفت

به عراده بارو فکندن گرفت

برآمد برین نیز سالی فزون

[...]