ز گفتار رستم بر آشفت زال

بدو زد یکی تازیانه دوال

بدو گفت کی کودک خورد سال

چو داری به سر عقل ای بی همال

ببینی که این کودک خوردسال

هنر چون نماید همین دم به زال

سر و پای اسب گرانمایه زال

گرفت آن هنر پرور نیک فال

برفتند نزد گرانمایه زال

بگفتند هر یک بدان شرح حال

چو بشنید آن دیو از آن نام زال

برآورد بازو برافراشت یال

پراکنده شد لشکر از گرد زال

گریزنده هر یک سراسیمه حال

برآورد بر سر فرو کوفت یال

شدش خورد تارک از آن سنگ زال

دگر نیز پتیاره از قهر زال

بزد بر سر زال زر تا به یال

پیامی فرستاد به البرز زال

که ای نامور پهلو بی همال

بماندند بر جایگه شاه و زال

سپهبد به کینه برافراشت بال

بگفتش سراسر همه شرح حال

از آن گفته بشکفته شد قلب زال

به رستم چنین گفت یک روز زال

که فرزند خود را بده گوشمال

ببوسیدشان روی و پرسید حال

که امروز دارید گویا ملال‌؟

برفتند در خیمه پور زال

نشستند شادان و فرخنده فال

دو ابروی او نقش بستم خیال

چو بر ماه تابنده شکل هلال

بدو گفت گرسیوز بدفعال

که ای پهلوان زاده بی همال

نوشتند هریک خطی پیش زال

نمودند بر زال زر عجز وحال

همان هفت کشور زمین و خیال

چو ایام سیبوع و با ماه و سال

خروشید و گفت ای بد بدسگال

که بی تو نشیناد کاوس و زال